"etkinlikler bu sefer tamamen değişiyor özellikle halil İbrahim'in vurduktan sonra zeynep'in hayatındaki değerli her şeyi kaybetti , bu sefer düşmanlar her yönden ortaya çıkmaya devam ediyor. Taraflar arasındaki çatışmalar hiç bitmiyor.
Halil ve...
Zeynep kapının önünde duran kişi şaşkınlıkla izliyor ...taki o fikret olduğunu gösteriliyor.. Zeynep "abi sen ne yapıyorsun burda ?" Fikret "ne mi yapıyorum...seni endişelendim..evin etraflarında sesler duyduğunu söylediğince gidip bakayım dedim her şey yolunda mı? " Zeynep "bi şey yok merak etme ..muhtemelen sincaplar falan o sesler çıkartmış .." Fikret bunu duymaktan rahat eder Zeynep'e beklemisini ister arabasına gider bir kaç şeyler almak için sonra evi gireken masada koyar ...Zeynep onların ne olduğunu merak eder Fikret ilk kutuyu açarak "bi bak sana ne getirdim.." der Kutuyu Zeynep'e gösterir "puding ..." Zeynep ona bakarken "sadece o değil bide ..." ikinci kutuyu açarak "senin en sevdiğin...sarma..." Zeynep, Halil İbrahim'i ve geçmişte onun için nasıl sarma ve puding hazırladığını hatırlıyor ... Fikret ona sarma'dan bi parçaya taktırmak için yaklaşırken Zeynep reddeder " yok , istemiyorum.." Fikret ona şaşkınlıkla bakarken "hayır dır sen daha önce sarma'ya hiç hayır demedin.o senin en sevdiğin yemekti..!" Der , Zeynep ona "ha , dedin işte eskiden..o ama artık onu sevmiyorum alırmisin önümden " cevap verir .. Fikret kutuyu uzaklaştırdan sonra " peki , belli ki bi sorun var senin neymiş?" Zeynep "ya ..abi abartmasak mi !" Fikret " ben mi abartıyorum, peki ... cevap ver bana o zaman ,biz en son ne zaman konuştuk, annemizi ne zaman ziyareti gittin ,beraber ailecek oturup bi yemeye en son ne zaman yedik ..." Zeynep cevap veremiyor Fikret "ben sana diyim mi ,, bir yıl...sen her şey arkana bırakıp buraya tek başına kalmak istedin ...yapa yalnızsın her zaman ...Zeynep bu sen değilsin...benim o gülüp eğlenen kız kardeşim nerede?" Zeynep "Hiçbir şey aynı kalamaz ,zamanla her şeyi değişir insanlar bile.." Fikret ona yaklaşırken "canım biliyorum, yaşadığın şeyler çok zordu, özellikle de ha...." Zeynep onun sözüne kesiyor "ya , abi konuşmak istemiyorum şuan Lütfen..." Fikret ısrar eder "benim söylemek istediğim şu ki hayatına devam etmen gerekiyor, sen mutlu olmaya hak ediyorsun.." Zeynep alayci bir şekilde gülüyor "Seni duyan mutluluğundan uçtuğunu zannedecek.." Fikret "ya konu ne zaman bana geldi ki biz seni konuşuyoruz şuan.." Zeynep "bende sana konuşmak istemediğini söyledim. Ya zaten çok yorgunum uymak istiyorum lütfen gider misin.." Fikret kanepede otururken"ben hiç bi yere gitmiyorum..." Zeynep "O ne demek ?.." Fikret "duyduğun gibi ,herhalde seni olduktan sonra dağ başına yalnız bırakmayacağım en azından bu gece " Zeynep "Allah, Allah...sen iyice abartıyorsun şuan ayrıca sana benden daha çok ihtiyacı olan biri var.." o sirada Fikret'in telefonu çalar arayan Ayşe dır zeynep telefonu bakarak "al işte..." Ayşe Fikret neden geç kaldığını sorar o da ona yolda olduğunu cevap verir... Zeynep onu kapıyı doğru işletir.... Fikret ona bi şey olursa kendisini aramak ister.. Fikret tam ona sarılmakisterken zeynep uzaklaşır "iyi geceler.." diyerek oda cevap verir "iyi geceler ..." ordan zorlukla ayrilir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
o sırada etrafta biri durumu uzaktan gözlemliyor ama kim olduğunu görülmüyor.. Zeynep kapıyı kapatıp odasına doğru çıkıyor uyumak için ama alışık olduğu gibi Zeynep oynanır halil ibrahim adına bağırarak... (geçen sürede her gece onu rüyalarında görüyordu..) kendini sakinleştirmeye çalışır su içmek isterken odasına bulmadığı için aşağıya iner ama içerken bile hala titriyor, tuhaf hissediyor kendi kendini diyor "Zeynep ne oluyor sana ,,sakin ol .. " Elini kalbine üstüne koyuyor "kalbin niçin bu kadar hızlı atıyor.." O anda Zeynep bahçeden bir ses duyar cama yaklaşarak dışarıyı görmeye çalışır ancak o anda evde birinin adımlarını duyar korkuyla her etrafına bakinir ,arkasından birisi olduğunu hisseder "Zeynep'im.." O ses Zeynep'e alt üst eder ..arkasına hiç bakmadan duyduklarını hayal olduğunu düşünüyor ama yeniden ona çağrir "Zeynep'im.. bak bana ..." Zeynep zorlukla arkasına döner karşısında halil ibrahim gürür ama gördüklerini inanmaz halil ona yaklaşmaya başlarken Zeynep gözlerini ve kulaklarını kapatıp histerik bir şekilde "hayır...Bu gerçek değil sen burda değilsin ben rüya görüyorum rüya sadece bi rüya bu ..." Halil ibrahim onun yanındayken ellerini tutarak " Burdayım...sevgilim ..aç gözünü " Zeynep ellerini ondan çıkıp arkasını döner..bağırarak ve ağlayarak "hayır sen burda değilsin ben... Bu bir rüyadır...Zeynep kendine gel ...burda değil o.." Halil ona arkadan yaklaşıp sarılıyor "Burdayım canım... bak bu gerçek " Halil onun yüzüne dokunur Zeynep yavaşça gözlerini açar arkasına dönüp ona bakar halil gözlerini dolu dolu gülümseyerek "Burdayım güzel gözlüm benim.." Zeynep şok içindeyken titreyerek Halil'in yüzüne dokunur "buradasın.." onun başına gözlerini umuzlarini ellerini öperken Halil onun ellerini öpüyor..öylece birbirine ağlayarak sarilirlar sanki hiç bir şey olmamış gibi..
