Unicode
[နှင်းဆီနီနီလေးတွေ ရေမင်းသခင်က
မာနအရမ်းကြီးတာဘဲ]"မေမေနေမကောင်းဘူးလား"
ဖြူဖက်ဖြူရော် ဖြစ်နေတဲ့မေမေ့ကိုဆော့ဂျင်
မေးလိုက်သည်"အသက်တွေလည်းကြီးလာပြီလေသားရယ်
အရင်လိုတော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ"မေမေဟာရယ်သွမ်းစွာဘဲပြောလာတော့
ဆော့ဂျင်ကိုယ်တိုင်လည်းလိုက်ရီမိသည်။"နေထိုင်မကောင်းရင်သားကိုပြော
တစ်ယောက်ထဲ ကြိတ်မခံစားနဲ့မေမေရ""ဟော်တော့ အေးပါ အေးပါ အခုတော့
မင်းကဒီမအေအိုကြီးကိုဆူနေပီပေါ့""အာ မဟုတ်ပါဘူးမေမေကလဲ"
လည်ဂုတ်ကိုပွတ်ရင်း ရှက်နေတဲ့သူမသားဟာ
အရွယ်မလိုက်နဲ့အောင် ချောမောနေသည်
သို့သော် ထုတ်မပြောခဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး
သူမသားဟာ ကွန်ဖီးဒန့်အပြည့်လွန်နေလို့ပင်။_______________________________________
အိမ်ထဲအောင်းနေခဲ့တာ တစ်ပတ်တောင်ပြည့်ရော့မည်
ဘယ်မှမသွားချင် အဆိုးဆုံးက သူသိပ်ကိုသွားချင်
သပါ့ဆိုတဲ့ အစ်ကို့ဆိုင်ကိုတောင် ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်
ခဲ့ သူ့အနေနဲ့အရိုးရှင်းဆုံးပြောရမယ်ဆိုရင်
အစ်ကို့ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲတာပင် အစ်ကိုက
သူနဲ့တွေ့တဲ့အခါ သူ့ကိုညိုငြင်သွားမှာကို ကြောက်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။ခြံထဲထိုင်လိုက် ဟိုနားကဟာ ကလိလိုက်
သစ်ရွက်ေခြာက်တွေလိုက်ချွေလိုက် အလုပ်မရှိအလုပ်ရှာကာ
အပြင်မထွက်မိအောင် တစ်ခုပြီးတစ်ခုလုပ်နေသည်။ဦးလေးကတော့မလုပ်ပါနဲ့တားနေသော်လည်း
သူကိုကလျှာလေးရှည်ပြီးလုပ်လိုက်ရမှ
နေသာတဲ့သူမလို့ ပြောစကားလည်းနားမထောင်ပါ။"ရော့သား ရေသောက်အုန်း မလုပ်ပါနဲ့ဆိုကွယ်
တစ်ကိုယ်လုံးရွှံ့တွေကြည့်ဘဲ"ရွှံ့တွေတစ်ကိုယ်လုံးပေကျံနေသော
ထယ်ယောင်းသည် ရီပြလိုက်သည်။"ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ ဦးလေးရာ ကျွန်တော်က
လုပ်ကူရမှာပေါ့ "ရယ်ကျဲကျဲပြောလိုက်ရင်း မြေကြီးကိုဆက်တူး
နေလိုက်သည် ။
လုပ်ရမဲ့ကိစ္စအ၀၀ကို သူကူညီပေးရင်း
တစ်နေ့တာအချိန်တွေကိုဒီလ်ုဘဲ ကုန်ဆုံးခဲ့တယ်
လေ အနည်းဆုံးတော့ ဘာမှစိတ်ထဲရှိမနေပေ။
YOU ARE READING
နှင်းဆီ (သို့မဟုတ်)နေကြာ
Fanficကိုကိုသာ နေကြာတွေကိုချစ်သလိုမျိုးသာ နှင်းဆီလေးကို ချစ်ပေးခဲ့ရင်