SONDAKİ IŞIK(FANGET)

SENSİZ GÜNLER

Uçaktaydım saat türkiye saati ile akşam 11 di canım sıkıldığı için kulaklığımı takıp müzik açtım

I want you by my side
So that I never feel alone again
They've always been so kind
But now they've brought you
Away for me
I hope they didn't get you mind
Your heart is too strong anyway
We need to fetch back the time
They have stolen from us
🎶🎶
And ı want you
We can bring it on the floor
You've never danced like before
We don't talk about it
Dancin'on,doin' the boggie all
Night long
Stoned in pradise
Sholdn't talk about it
And ı want you
We can bring it on the floor
You've never danced like this
Before
We don't talk about it
Dancin'on,doin'the boggie all
Night long
Stoned in pradise
Sholdn't talk about it
Sholdn't talk about it
🎶🎶
O yerden sonra şarkıyı kapattım kafamda sesler vardı susmasını istedim ama olmadı sonrasında her zaman yaptığım gibi ellerimi tırmaladım bu benim küçüklükten beri yaptığım bir şeydi annem güzelliğe takıntılı olduğu için hep bana acıyordu ellerime ve göğsümdeki kırmızı lekeye ben doğduğumda bu leke bana bahşedilmişti o lekeden benden çok annem utanıyordu annemin söylediğine göre aslında bu ben doğduğumda olmamıştı...ben diri diri yanmıştım
🎶
Annemle ilk defa bir müzeye gitmiştik çok heyecanlanmıştım daha 4 yaşında olmama rağmen annem çok özenli olmamı istiyordu herkesin şık ve güzel olacağını benim onların yanında çok sönük kalacağımı söylemişti bu yüzden beni iyice süslemişti ben bile kendimi çok beğenmiştim televizyondaki peri kızı gibi olmuştum resmen aynada kendimi görünce anneme sarıldım ve teşekkür ettim

Müzeye bir taksiyle gittik oraya geldiğimizde daha herkes gelmediği için etrafı gezme fırsatım olmuştu bu şansım paha biçilemezdi annemle her yeri dolaştık sonunda bir çok kişi geldiğinde müzeyi tanıtmaya başladılar ben sıkıldığım için gözlerim başkalarını arıyordu sıkıntımın ortasında yanıma bir çocuk geldi "merhaba"diyince cevap verdim"merhaba"dedim çocuk çok samimi görünüyordu çokta tatlıydı gözüme güzel gelmişti çocuk ağzında bir şeyler gevelerken konuşmaya başladı "sende sanırım sıkıldın"derken başımı aşşağı yukarı onaylarcasına salladım"hemde fazlasıyla"diyince ikimizde gülmeye başladık ve o anda bir çığlık yankılandı "Yetişin!yangın var"herkes bu cümle ile çok fazla panik olmuştu hem yangın ne demektiki herkes kaçtığına göre önemli bir şeydi annem elimi tutup beni dışarıya doğru sürükledi ancak annemin hızına yetişemediğim için tökezledim ve yere düştüm annem bunu fark etmedi yani biraz geç fark etti ayağa kalkıp annemin olduğu yöne baktım ancak annemden eser yoktu ağlamaya başladım insanların arasına girmeye çalıştım ama hızları yüzünden hep yere düşüyordum ve buyüzdende çok arkada kalmıştım koşarken önüme yanan bir tahta parçası düştü o anda can havliyle "Anne!"diye feryat içinde bağırdım alevler bana yaklaşırken çıkmaya çalışıyordum ancak beceremedim beni bir kaç kişi fark etti ancak kurtarmaya korktular"Lütfen yardım edin!"diye bağırdım yeniden biri bana koşarak yaklaştı bu o çocuktu ama sonrası tekrar karanlıktı...
Ter içinde gözlerimi açtığımda uçak inmek üzereydi ama sanki havada tuhaf bir şey vardı gökyüzü karanlık ve ıssızdı bu beni şüphe içine düşürsede bozuntuya vermedim ve uçaktan indim bavulum fazla ağır değildi ama yinede beni yoruyordu yeni yurdumun eski yurdumdan çok daha farklı olacağına adım gibi emindim.

Buarada bunu Wattpad kapalıyken yazıyorum yeni fantastik kurgu yazıcam lütfen destek olun biliyorum bölümler düzensiz geliyor ama yazdan dolayı kışın daha rahat yazabiliyorum haberiniz olsun bu kitaba biraz ara vericem çünkü bu janetin gittiği yer kış mevsimini yaşıyo ve şuan YAZ bu yüzden havalar biraz soğuyunca başlıcamm💋❤️💕😘