Şimdi Minho'nun evindeki bilmediği bir odada, adının Seungmin olduğunu bildiği bir yabancıyla öylece oturuyorlardı, ne ara buraya geldi bilmiyordu ama karşısındaki çocuk bu durum karşısında fazla umursamaz görünüyordu.
Gömleğinin bir kaç düğmesi kendisine gelmesi amacıyla açılmıştı, Felix'in beyni ilk defa bu kadar sessizdi, pişmanlığın sessizliği, kendisine kendisi tarafından yapılan saygısızlığın sessizliği, artık içinde sürekli konuşan sesler yangın körüklenmeden hemen önce dinginleşmiştiler
Karşısındaki çocuğa tekrar baktığında gözleri buluştu, elleri yatağın üzerinde gayet sakin bir pozisyonda dururken direkt sordu
"Minho, aşıksın ona"
Yutkundu sıkıca, şakaklarından terler yavaşça gezinmeye başladı. Ne diyeceğini, nasıl açıklayacağını bilemedi, belki ufak bir şakaydı fakat Felix'in böyle bir ortamda sakin kalması olanaksızdı. Felix dudaklarını araladığında karşısındaki beden lafını böldü.
"Bakışlarını gördüm, Chan bile öyle bakmıyor ona. Aşkla beraber acıyıda hissettim, çünkü biliyorum o his benimde içimde, en derinlerimde gizliyorum."
Felix'in göz bebekleri öylesine titriyordu ki başı ağrımaya başlamıştı, bu çocuk neden bahsediyordu, ne istiyordu. Şimdi kalkıp kaçmayı çok istedi bacakları titremeseydi belki bu mümkün olabilirdi. Seungmin ayağa kalkıp adımlarını koltuktaki çocuğa yönlendirdi, elleri cebinde bir şekilde tam olarak önünde durdu, dişleri istemsizce kasılıyor içindeki şeytanı böyle zapt ediyordu.
"Ama bunların yanında daha büyük bir his ve istek daha var, intikam Felix, ben intikam alacağım ve bunu sana da öğreteceğim. En sonunda ikimizde istediğimize kavuşacağız."
Şimdi bu tam karşısındaki beden bir şeyleri değiştirmek için yola koyulacaktı, cehennemi yaşadığı günlerin içine belki daha da girecekti ya da başkalarını da içine çekecekti. İçinde bir kaç Felix tekrar konuşmalara başlamıştı...
şimdi cehennemi gerçektende hak ediyoruz.
yorum sınırı: 20
oy sınırı: 15
