តសាចរឿងបងប្អូន យើង 😭
របងនៃទ្វារដ៏ធំក៏បើកឡើងដែលបង្ហាញពីរភាពស្រស់ស្អាតគ្មានអ្វីផ្ទឹមបានស្ទើរតែមិនជឿថាមានពិតនៅលើលោកនេះព្រេាះផ្ទះនេះភាគច្រើនមនុស្សបានឃើញតែនៅក្នុងរឿងឬគំនូរដែលគេគូសតែប៉ុណ្ណេាះមិននឹកស្មានថានឹងមានពិតនៅជីវិតពិត
អ្នកបម្រើ : "អូរ លោកប្រុសថ្ងៃនេះត្រឡប់មកផ្ទះវិញលឿន" ( អ្នកបម្រើបបានត្រឹមគិតក្នុងចិត្តនឹងអោនមុខចុះព្រេាះខ្លួនមិនអាចងើបទៅសម្លឹងមើលទៅអ្នកម្ខាងទៀតនេាះទេដៃម្ខាងលើកឡើងទទួលយកអាវពីរម្ខាងទៀតហើយយ៉ាងទនភ្លនមិនហ៊ានសូម្បីតែមើលមុខព្រេាះអ្នកម្ខាងទៀតទាំងមានទាំងបុណ្យសក្ត័គឺសុទ្ធតែធំ)
Namjoon : "ប្រាបអ្នកបម្រើទាំងអស់ឲ្យចេញពីរវិមានយើងឲ្យពេល5នាទី អូរអ្នកនាងតូចនៅដែលទេ"
អ្នកបម្រើ :"ចាសមិននៅទេថ្ងៃនេះអ្នកនាងត្រូវសម្រាកនៅសាលាឯងអ្នកលោកស្រីគឺនៅសួនច្បារខាងក្រោយផ្ទះ"
Namjoon : "មុននឹងចេញទៅហៅលោកស្រីឲ្យមកជួបយើងនៅបន្ទប់ខាងលើ"
អ្នកបម្រើ : "ចាសលោកប្រុស...ពួកឯងឆាប់ចេញពីរវិមានឲ្យលឿនយើងប្រាបឲ្យហើយបើមិនចងមានបញ្ហាទេ!! "
សួនខាងក្រៅផ្ទះ
អ្នកបម្រើ : ''អ្នកនាងលោកប្រុសឲ្យមកប្រាបថាឲ្យទៅបន្ទប់គាត់នៅខាងលើ''
Dajin : ''ត្រូវទៅឥឡូវនេះមេនទេ ?'' បន្ទាប់ពីរលឺសម្លេងរបស់អ្នកបម្រើនាងក៏តបទៅវិញនៅសំណួរប៉ុន្តែខ្លួននៅតែបន្តស្រោចទឹកឲ្យផ្កាដដែល " ចាសលោកស្រី" បន្ទាបពីរនិយាយចប់អ្នកបម្រើមិនចាំយូរក៏ដើរចេញទៅបន្សលទុកឲ្យមនុស្សម្នាកអង្គុយគិតតែឯង(គេខាងមកផ្ទះយូរហើយទេាះមកក៏គេចមុខខ្ញុំដែលម្តេចពេលនេះមកចង់ជួបខ្ញុំទៅវិញប្រកតណាសគ្មានរឿងល្អសម្រាបខ្ញុំទេក្នុងការត្រឡប់មកវិញរបស់គេមុនពេលគេចេញទៅ...(ស្រម៉ៃទៅអតីតកាល: )
Dajin : បងមិនអាណិតខ្ញុំទេឬ?
Joon : អាណិត??ព្រេាះនាងយកកូនមកធ្វើជាអាវុធចង់ខ្ញុំនាងជាអ្នកបំផ្លាញជីវិតខ្ញុំអាណិតឬ?អ្នកដែលគួរឲ្យអាណិតគឺខ្ញុំទៅវិញទេចាប់តាំងពីរថ្ងៃដែលនាងមានកូនមកខ្ញុំស្អបស្អបនាងហេតុអីទៅហេតុអីនាងឲ្យពួកគេទៅរំខាន Jin គេមិនដឹងអីទេ.
Dajin : គេមិនដឹងចុះអូនអូនស្រឡាញ់បងអូនគ្រានតែចងបានក្តីស្រឡាញពីរបងដូចគេ ហុឹកហុឹក
joon : ហុឹសនាងពូកែសម្តែងខ្លាំងណាស់នាងចងធ្វើលោកស្រី Kim ឬខ្ញុំនឹងឲ្យនាងដឹងគ្នាថាជីវិតបែបមេច )
