Kaba Komşum

Uykusuzluk

-Market kapanmak üzere lütfen acele ediniz!!!

Oh beee! bende ne zaman kapanacak dedim.Bu cümle hayatımı kurtarıyor be.10 saatir çalışıyoruz çok yorucu.Marketi dolaşıp kalan var mı diye baktıktan sonra kiyafetlerimi değiştirmeye gittim.Değiştirdikten sonra marketten çıkıp evin yolunu tuttum.Ev ile market arası 5 dakikadan az.Biraz yürüdükten sonra apartmana vardım ama bu sefer apartmanın önünde tıra benzeyen bir araba vardı.Galiba biri apartmandan taşınıyor oraya vardığımda üst katımda oturan 3 çocuklu aileyi gördüm.Nasıl yani onlar mı taşınacak? Neslihanın yanına gidip:

-Taşınıyor musunuz?

Neslihan sesimi duyunca bana gülümseyerek:

-Evet Evrim

Üzülmedim desem yalan olurdu be birtek onunla anlaşabiliyorduk.Onlar taşınıyor zaten konuşmanın faydası olmayacağı için :

-Nereye taşınacaksınız?

-Antalyaya taşınacağız buranın havası sıkmaya başladı.Biraz korkmaya başladım bu şehirden zaten.

Biz Adanada  yaşıyoruz ve zaten Adanayı tanımayan yok, serseri dolu şehir her boku beklersin bu şehirden.Kadında haklı yani sonuçta çocukları var,kadına sarılarak:

-Sağsalim varırsınız inşallah,dedim.Kadınd bana sarıldı ondan ayrılarak çocuklara döndüm.Hepsine tek tek sarılıp bir çikolata verdim.Hepsine birer nasihat verdikten sonra arabaya binip uzaklaştılar.Hüzünlü bir şekilde etrafa bakarken gözüme biri takıldı.Karanlık olduğu için görünmüyordu.

Biraz yaklaşıp baktığımda Reha'yı gördüm.Reha sokak çocukların en sessiz ve içine kapanık çocuktu annesi  ve babası yok.Anneannesi onunla ilgileniyordu.Çantamdaki kalan son çikolatayı da ona vermek için onun yanına gittim.Kaldırımda oturup etrafına bakıyordu beni görünce yüzünde bir gülümseme peyda oldu.Ben gülümseyip ona çikolatamı verdim her ne kadar çikolataya aşık olsam bile.Onu yanağından öpüp:

-Hadi evine git yoksa üşüyüp hastalanırsın

Uslu çocuk olduğu için beni yanağımdan öpüp eve koşarak gitti.Çocuklara bir tek ben aşık değilim, değil mi.Çocuklara bayılıyorum çocukluğumdaki alamadığım herşeyi onlara almaya çalışıyorum.

Koşarak apartmana girdim çünkü dışarısı öyle korkunç sessizki ağlayasım geldi.Neyse,birinci katta kimse olmadığı için çok korkunç bu yüzden daha hızlı koştum.İkiinci kata gelince ....yani artık içindeki kızın öldüğüne bile inanacağım kızın ne sesini duydum ne de tipine sadece sakat olduğunu biliyorum.

Kapımın önüne gelince anahtarı hemen soktum."Kapının kilidine" soktum başka şeyler düşünmeyin lütfen.Nefret ediyorum bu kapı açma faslını çok zor oluyor be.Zorlu bir süreden sonra kapıyı açtım açar açmazda ayağımı Gölge sardı.Kedim o kadar siyahki çok korktum görünmüyor bile yani.Çantayı yere atarak kedimi kucağıma aldım.

Bu kediyi kötü bir halde buldum.Bir kadın vardı onu tekmeleyerek atmıştı çok sinirlenmiştim.Ben durur muyum?Tabi ki hayır kadında dönmeden önce kediyi elime alıp kadına döndüm.Kadın bakışlarımdan korkmuş olmalı ki ürkmüştü.Ben konuşmadan kadın konuştu.Bilmem siyah kediler cinlidir bilmem büyüdür diye zırvalayınca.Kediyi kadının karşısını tuttum konuşacakken Gölge kadının üzerine işedi.Ben o an gülme krizine girdim tabi koşmayı da unutmadım.Ben koşarken o koşarken arkaya dönüp:

-Dikkat et o çiş yüzünde evinizi cin basmasın,dedim alayla ama kadın o kadar aptal ki hemen inanıp  koşarak eve  döndü.Ne zaman bu anı hatırlasam gülüyorum be.

Kediye sütünü verip pijamaları giydim.O kadar yorgunum ki hemen yatağa yattım.Bi sağa bi sola bi sağa bi sola .Oflayarak kalktım.Uyuyamıyorum bu korkunç sessizlikte.Üst kattakiler yok diye ev sessiz çükü çocukları benden çılgın öyle bağırıyorlar ki rahatsız olmak yerine rahat rahat uyuyorum.Ama çooook sessiz ve çok korkunç özellikle oda çok karanlık ve korkunçken