Amor Y' Justicia: Defend me, general

4

"Hoy kayo! Pakawalan niyo na ako dito!"

Its been already five hours since I was imprisoned, the cell was so small I could barely breathe, It was full of darkness the only light is the shed of the small window made of stone and iron bars beside me,
Inside, there is only a small bench where I am sitting . Mainit rin dito kaya para na'akong su-suffocate sa loob ng bilanguan.

Wala akong kasama at nag-iisa lang ako dito sa silid, hindi tulad nang ibang silid ay kumpol-kumpol sila doon, nalaman ko rin na sa loob ng prisuhan na ito ay mga tulisan.

"Hoy, kaylan niyo pa ako pakakawalan? Wala naman akong ginawang masama ah? Ni hindi niyo nga ako binigyan nang warrant of arrest"

Reklamo ko, wala namang paki-alam ang dalawang guardia civil na nagbabantay sa labas ng silid, Naka-upo lang sila habang busy sa paglalaro nang baraha.

"Marunong ba kayo mag tong-its? Tara pustaan!" Pag-aya ko. At tumawa lang sila.

Why the fuck I'm here at the first place? Wala naman akong ginawang masama, I can't still believe that I'm stuck at this generation for almost 8 hours i'm just hoping this is not real and just one of my nightmares.

I give up! I want to go home and study my case for tomorrow rather than being stucked at here, I think I'm gonna loose my mind.

Fuck do I have schizophrenia? Parang totoo talaga ang nang yayari, kanina I was just playing along with the people here pero up until now hindi pa'rin ako nagigising sa mahabang panaginip na'to.

At the first place wala naman akong naging kalaban na mangkukulam kung kaya't binagungot ako right now.

I looked at my wrist watch and its already 6pm, until-until rin napapalitan nang kandilaman ang kaninang ma-araw na bintana.

I hate darkness, ayaw ko sa mga madidilim to the point parang bulag na ako, At ngayon wala na akong makita.My body was trembling of fear to the thought there is some hungry creature infront at me ready to eat my body alive.

Pawis na pawis ako, Dagdag na'rin yung gutom ko sa akin tiyan.

"Bigyan mo nang gasera ang Binibini, tila natatakot ito sa dilim" boses ng lalaki.

And in a second there is a moment of light. But now I could find myself barely breathing, until my eyes became heavier than before.

Nakarinig ako ng ingay, tila bakal na pinto ang bumukas dahil sa tunog nito, I could feel my back was hurting as if I was sleeping on the floor dagdag pa'yan nang lamig.

"Marisse, anong oras na?" Walang sa katino-an kong sabi.

Until I realized, I wasn't on marisse condo instead nandito ako kilala Doc Jessie, Agad ko naman kinapa ang kama para makuha ang katabing cellphone - pero isang malamig na semento ang aking naramdaman.

Napamulat ang aking mata nang madatnan sa hindi pamilyar na ceiling, It was made of stone, iginala ko ang aking mata sa hindi pamilyar na kwarto.

"Buti at gising kana binibini, nakahanda na ang hukom para sa'yo" Napalingon ako at makita ang isang Lalaki na matangkad, suot-suot na parang old guard uniform.

Guardia civil...

No it can't be! No no no no... This is not real! Napasabunot ako nang buhok, nahihibang na yata ako, Hindi pa'rin ako nagigising Sa panaginip.