YAZ UYKUSU

1.YOL

Kaçmak için daldığım uykuların hepsinden ağlayarak uyandım. Yinede uykuyu en iyi kaçış yolu olarak görmeye devam etmekten kendimi alıkoymadım.
Ne olduda uyumak benim için bir kaçış yöntemi haline geldi? Ne zamandan beri kötü hissettiğim her anda geçemeyecegini bile bile kendimi uykunun kollarının arasına bırakır oldum uyumak için girdiğim yataktan öfkeyle kalkmamın sebebi , yan odadaki kadının çıkardığı rahatsız edici seslerdi adamın sesini duymazdan geliyordum aksi halde yatağıma kusabilirdim

Kırık aynanın karşısına geçerek parçalara ayrılmış suratıma baktım yalnızca kalbim değil,idamdaku boy aynanın kırılmasına da sebep olmuştu
Ruhum acıyor bedenim öfkeyle titriyordu. Kadına bir an önce defolup gitmesini söylemek isterken üzerimdekilerden hızlıca kurtuldum dudaklarım artık susmaları gerektiğini mırıladanırken dolabıma yöneldim rastgele bir şeyler çıkardım . Alelacele giymeye çalıştığım eteğimi belime tam oturmadığının fark edince kilo verdiğimi anladım Kim bilir bu sefer kaç kilo vermiştim ve şimdi hangi kan değerim olması gerekenden daha düşüktü? Beni daha da meraklandıran acaba bu defa beni fark edecekmiydi ? Bana baktığında onu görmek yerine iyi olamdığımı görürmuydu zihnimdeki sorulara yanıt aramayı bırakalı uzun zaman olduğunu kendime bir kez daha hatırlattım. Dolaptan siyah bir kemer alıp eteğimin beline geçirdikten sonra eşyalarımı küçük çantamın eşyalarım içine doldurup odamdan çıktım. Bana upuzun gelen koridoru da kapısının önünden geçmek zorunda kalmıştım kalmış, seslerin arttığını duyunca işlerinin neredeyse bitmek üzere olduğunu anlamıştım.
Kendimi dışarıya attıktan sonra izbe sokak boyunca yürümeye başladım. Nereye gideceğime dair en ufak bir fikrim dahi yoktu. Belki de artık alışmalıydım böyle durumlarda gidecek bir yer bulmalıydım kendime her seferinde hiç bilmediğim sokaklarda öyle de dolaşmayı bırakmalıydım
Ya da beklemeye devam etmeliydim onun beni affedeceğini hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkacağını ve beni hiç tanımadığım sokaklarda hiç bilmedim şarkılardan birini dinleyerek bulacağını düşlemeye devam etmeliydim
Omzuma astım omzuma astım etmeliydim. Omzuma astım çantanın içinden telefonumu ve kablolu kulaklığını çıkardıktan sonra çalma listesinden bir şarkı açtım. Zihninde anılarım ve cevabı asla alamayacağım sorular varken yapabileceğim en iyi şey kendini kaybetmiş halde yürümeye devam ederken hiç bilmediğim şarkılar eşlik etmektir. Daha önce kaç defa yapmıştım bunu bilmiyordum ama bana iyi geldiği kesindi ilk nakarattan sonra kendim tekrarlamaya başlayan şarkının sözleri artık daha iyi anlıyordum adımlarımın yavaşlamasını ve gözlerimin yaşlarla dolup sızlamaya başlamasının sebebinin duyduğum şarkının sözleri olduğunu düşünüyordum fakat belki de yanılıyordum girdim bu kalabalık caddenin getirdiği yalnızlık hissi de olabilirdi gözyaşlarının sebebi
Uyursam geçer miyim gece senden güzel mi yerine düşlere dilesem dinerdi

Başıma iki yana salladım hızlıca dinmezdi
Uyursam geçmezdi bu hep böyle sürerdi ve hayır gece bile ondan daha güzel değildi kalabalık hareketliliğini sürdürürken adım atmayı kestim akan gözyaşlarım eşlik eden içine bakarken dudaklarım yine benden habersizce yavaşça kırıldı ona baktım bana baktı birbirimizi görmedik çünkü orada yoktu yoktan sebepler seni benden alırken
Fısıldanan sözler bir süredir tutmaya çalıştım hıçkırığımın kopmasına neden olurken kendime bırakmaya hazırdım ta ki birinin biri omuzuma çarpana fısıldanan sözler bir süredir tutmaya çalıştım hıçkırığımın kopmasına neden olurken kendime bırakmaya hazırdım ta ki biri omzuma çarpana ve ben de ilgimi kaybederek geri düşene kadar...

Ayağa kalkmaya çalışırken hiç olmazsa bir özür dileseydin diye bağırdım birinden kaçtığı belli olan siyah kapşonlu adam sesimi duyunca adım atmayı kesti ayağa kalktıktan sonra üzerimi silkeleyerek tozdan arındırırken kaşlarım çatıktı adam kapşonunu ağır hareketlerle indirdikten sonra aynı hızla topuklarının üzerinde döndü ve yüzünü görmeme izin verdi unutmak istediğim geçmişin bana baktı ve kalabalık caddede sadece de ikimiz kaldık