I've got summer on my mind

Κεφάλαιο 1

Βουτάω στην θάλασσα και νιώθω ηρεμία. Μου αρέσει παρα πολύ να κολυμπάω, τα ξεχνάω όλα όσο είμαι ανάμεσα στα κύματα. Δεν υπάρχει τίποτα που να με ηρεμεί περισσότερο.

<<Αγγελική!>> Ακούω την Γεωργία να φωνάζει από την στεριά.

Βγάζω το κεφάλι μου έξω από το νερό και κοιτάζω προς το μέρος της.

<<Τι έγινε;>> Την ρωτάω με ανυπομονησία να ξανά κολυμπήσω.
<<Θέλεις να φύγουμε; Πήγε 7:30. Στις 10 πρέπει να είμαστε έτοιμες! Θα περάσει ο Πέτρος να μας πάρει με το αμάξι!>> Μου φωνάζει καθώς κουνάει τα χέρια της δεξιά - αριστερά.
<<Εντάξει! Κάνω μια τελευταία βουτιά και βγαίνω!>>

Ξανά μπαίνω στην θάλασσα και κολυμπάω λίγα λεπτά ακόμα. Χαίρομαι που είναι μόνο αρχές Ιουλίου ακόμα και αυτό σημαίνει ότι έχω πολλά μπάνια να κάνω ακόμα.

Νιώθω πολύ τυχερή που γεννήθηκα και ζω στην Σαντορίνη. Υπάρχουν πολλοί τουρίστες αλλά αυτο μας αρέσει. Μας αρέσει ο κόσμος, να βλέπουμε τους ανθρώπους να θαυμάζουν τον τόπο μας και να χαίρονται.

Όταν όμως θέλουμε ένα ήσυχο μπάνιο, ερχόμαστε σε αυτή την κρυφή παραλία σχεδόν κάτω από το σπίτι μου που δεν την ξέρει κανείς πέρα από τους γείτονες μου.

Βγαίνω από την θάλασσα σιγά - σιγά και περπατάω προς την Γεωργία. Μου δίνει την πετσέτα μου και ξεκινάω να σκουπίζομαι.

<<Τι έλεγες πριν; Θα έρθει να μας πάρει με το αμάξι ο Πέτρος; Αφού ο Πέτρος δεν έχει αμάξι>> Την κοιτάζω μπερδεμένη.
<<Ναι... Σχετικά με αυτό... Ο Πέτρος μπορεί να μην έχει αμάξι, αλλά!>> Κάνει μια μικρή παύση και εύχομαι να μην πει αυτό που φαντάζομαι. <<Έχει ο Δημήτρης!>> Προφανώς θα έλεγε αυτό που δεν ήθελα να ακούσω.
<<Έλα ρε Γεωργία! Το ξέρεις ότι δεν τον συμπαθώ! Ο Πέτρος είναι πολύ καλό παιδί αλλά δε μπορώ τον Δημήτρη!>>
<<Το ξέρω ρε συ! Αλλά δε μπορούσα να πω όχι! Τον κάλεσε ο Πέτρος! Εξάλλου, σου την πέφτει! Και εκτός αυτού έχει τρομερό αμάξι που σημαίνει ότι δε θα χρειάζεται να περπατήσουμε!>>
<<Αρχικά δε μου την πέφτει, έτσι είναι με όλες! Λες και δεν τον ξέρεις! Και επειδή έχει ωραίο αμάξι σημαίνει ότι θα πρέπει να τον αντέχω όλο το βράδυ;>>

Η Γεωργία με πλησιάζει και μου κρατάει τα μπράτσα ενώ έχει ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη.

<<Βρε χαζό θα είναι ωραία! Άκου. Θα πάμε βόλτα σε όλο το νησί με την αμαξαρα του! Και μετά θα πάμε στο κλαμπ που έχει κλείσει μπουκάλια τα οποία πληρώνει αυτός και θα χορέψουμε, θα πιούμε, θα γελάσουμε και θα γυρίσουμε το πρωί σπίτι αφού πρώτα φάμε κάτι!>>

Έτσι όπως το λέει ακούγεται πολύ ωραίο η αλήθεια είναι. Δε βαριέσαι, αφού τα λέει τόσο ωραία ας της κάνω την χάρη για μια φορά!

Ξεφυσάω.

<<Εντάξει ας έρθει. Τι να σε κάνω που έχεις βάλει στο μάτι τον Πέτρο και δε θέλω να στο χαλάσω!>>

Η Γεωργία με αγκαλιάζει και μου χαμογελάει.

<< Είσαι η καλύτερη!>>