Może będzie piękne.

313 20 0
                                    

Znowu było tak bardzo wcześnie, a ja nie mogłam zasnąć. Od dłuższego czasu cierpię na bezsenność. Miewam napady lękowe, zaburzenia koncentracji i pamięci. Leżąc zastanawiałam się czy na tym etapie życia, gdy za niedługo skończę dopiero 18 lat mogę cos zmienić?
Mam wokół siebie wiele kochających osób, ale najbardziej brak przyjaciół, których kiedyś miałam naprawdę wielu. Ale trudno...zmienia się wiek, zmienia się pogląd na świat. Wielkim wsparciem zawsze była dla mnie moja siostra Sara. Próbowała pomóc mi w tych " najgorszych " dla mnie chwilach, ale mieszka za granicą więc nie wiele mogła zrobić.

Postanowiłam, że wstane. W kuchni juz palilo sie światło. Weszłam, tam już siedział mój ojciec i kręcił fajki. Jak zwykle nie odezwał sie do mnie ani słowem. Nie patrząc na niego poszłam z powrotem do łóżka. Tuląc sie do poduszki zasnęłam.

Byla już ósma, nagle zadzwonił budzik. Byłam ciekawa co czeka mnie tego dnia.

- Gdzie tak pędzisz? - usłyszałam głos jakiegoś chłopaka, gdy szłam na spacer.

Odnaleźć siebieOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz