Bir LukAdrian | BxB

Sır

Adrian:

Luka o gün evde değildi. Telefonunu da evde unutmuştu. Kurcalamak iyi bir şey olmadığı için bir kenara koydum. Sonra kendi işime döndüm. Bir kaç dakika sonra bir sey geldi, lukanın zil sesi. Biri onu arıyordu. Açıp lukanın evde olmadığını söyleyecektim.

Açtım. Açmaz olaydım.

"Aşkım"..."aşkım"diye seslendi diğer taraf. Bu lanet olası kişi kimdi? Beni aldatıyomuydu? Belki ikimizi de birbirimizle aldatıyordu? Kafamda bin tane soru dolaşırken hiçbir şey yapmamaya karar verdim. Telefonu kapattım. Bir şey demeden. Ağlamak üzereydim. Üstelik bu ses bir kadının sesiydi. Genç, bizim yaşlarımızda bir kadın. Olası durumları düşündüm.

Belki samimi olduğu bir arkadaşıdır?
Belki ablasıdır?

Hayır, kendimi kandırmamın hiç bir anlamı yoktu. Hiçbiri tutmuyordu.
Ne yapıcağımı bilemeyip ağlamaya başladım.

O sırada kapı tıklandı. Kapı deliğinden baktığımda bu kişi lukaydı. Kapıyı ilk önce açmayacaktım. Ama her şeyi daha açık bir hale getirmek için açtım. Keşke açmasaydın. Ona tokat attım.

Daha dün beraber olduğun kişiyi nasıl aldatırsın!

Dedim.

Lanet olası telefon ekranını gösterdim. Kekelemeye başladı. Artık her şey bitti...hikayenin sonuna geldik. Hikaye başlamadan bitti. Bu kadarmış...

O gün her şey ikimiz içinde bitmişti. Ayrı yollara düşmüştük. İki yabancı olmuştuk.
Ayrılmıştık. Ve bunu unutmak zor olacaktı...

Son.

Sonra lukanın beni uyandırmasıyla uyandım.

Biraz şaşıralım değil mi? Beğendiyseniz(belki)oylayıp yorum atmayı unutmayın! Seviliyorsunuz.