Commander |• Taelice

0.1

Hayat adil miydi? Ya da herkese karşı adil miydi? Ama Lalisa'ya karşı olmadığı kesindi. Daha çok küçük bir çocuk iken annesi ve babası ölmüştü o parkta oyun oynarken. Kimsesizdi , çaresizdi , o yapa yalnızdı. İşte hayat bu yüzden ona karşı hiç adil olmamıştı...

Güne elimi yüzümü yıkayarak başladım ben Lalisa Manobal hayata küsmüş bir kızdım. Çünkü o benden daha çok küçükken ailemi almıştı ama bana 1 tane de kız kardeş vermişti kanımdan değildi ama o benim herkesimdi onu üzeni üzer , kıranı kırardım adı Rose'ydi ben onu kaldığım yetimhanenin lavabosun da diğer kızlar tarafından zorbalanmış ağlarken buldum o günden sonra o benim herşeyin oldu.

Şimdi ise gideceğimiz askeri alan için hazırlanıyorduk evet tüm zorluklara rağmen okuyup meslek sahibi olmuştum bende isterdim hastanede çalışmayı ama genel olarak askeri alana gönderiliyorduk.

Kore'deydik açıkçası ben gelmek istemiyordum çünkü nasıl bir şekilde karşılanacağımı bilmiyordum Kore'nin askeri alanında Tayland'lı bir doktor olacaktım tabiki değişik karşılanacaktır ama bende istemezdim buradaki doktor alanından ayrılmasaydı.

Rose'nin bana bağırması ile kendime gelmiştim Tanrım ben ne ara üzerimi giydim bilmiyorum ama giyinmiştim uzun siyah saçlarımı tarayıp hızlı bir şekilde at kuyruğu yaptım suratıma biraz kapatıcı ve maskara sürdüm ayakkabılarımı alıp aşağı indim ve Rose ile beraber kaldığımız yerden çıkıp askeri alana doğru gitmeye başladık.

Çok da uzun olmayan bir yolculuğun ardından askeri mevkiye gelmiştik bizi üç tane asker karşıladı tabi ki şaşırmışlardı çünkü biri Taylandlı diğeri Avustralyalı iki doktor Kore de askeri alanda doktor olacaktı üzerimizi iyice aradıktan sonra bizi çadıra götürdü çok hasta yoktu bu bizim işimize gelirdi.

Ama ne hikmetse hastalar birden çoğalmaya başladı ardı arkası kesilmiyordu tüm koğuş bizim geleceğimiz gün mü hastalanmıştı?

Tabiki hiçbiri de hasta değildi sadece bizi görmeye geliyordu sonra ağzının suyunu akıta akıta gidiyordu.

Tanrım bu adamlar ne zamandan beri kadın görmüyor su almak için çadırın dışına çıktığında çadırın önünde bekleyen sırayla gözlerim adeta yuvasından çıkacak gibi oldu çünkü gerçekten de tüm koğuş buradaydı.

Merhabalar efenim bu benim yazdığım ilk fic bu yüzden eğer hatam varsa kusura bakmayın. Umarım beğenirsiniz 💋.