BROKEN VOW TRILOGY: 3 (Last Broken Vow)

17: Lance Santibañez

" Mahal "

I was lost for words as I scan again my notes. 

Mukha na naman ni Rome yung andito. Puno na halos ng mukha niya yung mga sketchpad ko na hindi ko maalala kailan ko ginuhit.

Pero alam kong mga kamay ko ang gumuhit sa mga 'to.

Napakurap ako at huminga ng malalim. Nasa studio ako ng Likha Guild. Trying to paint something other than a black canvass.

Napalingon ako kay Kelsey na nasa kabilang dulo. She's not looking at me. Kanina tinawag ko ang pangalan niya, hindi niya ako pinansin. 

Is she mad at me?

I tried to chat her, but she's not even responding.

Kaya naman nilapitan ko siya.

" Kelsey.." Natigilan siya sa ginagawa at napaangat ng tingin sa'kin.

She's drawing a beach on her canvass. 

" That's beautiful..it seems so peaceful to look at." She did not say anything else with my remarks.

Sa gulat ko bigla nalang siyang tumayo at kinuha yung mga gamit niya. She leave me and strode out in this room.

Napaawang ang labi ko sa pagtataka. 

What happen to her?

Galit ba siya sa'kin?

" Kelsey wait!" Mabilis kong kinuha yung bag ko at hinabol siya.

" Kelsey sandali!" Humihingal ako nang maabutan siya. Napatigil kaming dalawa habang napatingin sa isa't isa.

" Yeah right.. alam ko naman na kayong mayayaman hindi talaga nakikipagkaibigan sa'ming mahihirap. Gets ko naman. Kaya okay. " She attempted to leave me again pero pinigilan ko siya.

" Kelsey? Anong nangyayari? Anong sinabi mo?"

She smile sarcastically.

" C'mon Lance Santibañez. Give yourself a favor. Wag ka nang lalapit sa'kin. Okay lang talaga. Naiintindihan ko." Sinubukan ko ulit habulin siya nang makaalis na naman sa harapan ko pero nabitin lang ako sa gitna.

I know may nangyari talaga kaya naging ganito bigla yung turing niya sa'kin.

One of my other versions probably done something wrong to her.

Napalabi ako at frustrated na inangat ang tingin. 

My heart is hurt from what happen. Yung kaisa-isang kaibigan ko, lumayo na sa'kin.

Ano pa, ha? Ano pang mawawala sa'kin?

Kung yung mismong pagkatao ko unti-unti na'ring kinukuha sa'kin ng mga katauhan ko.

" James!! " 

Napalingon ako sa nagsalita.

" James!! " Nagulat ako sa biglang ginawa ni Gio. Bigla niya kasi akong niyakap.

Napatingin ako sa paligid. Nasa hallway kami ng school dito sa 6th floor. Mabuti wala na masyadong mga estudyante kaya hindi nila 'to nakita.

" God..I miss you. Hindi ka na nagrereply sa'kin. I tried calling you but--

I get off from his hug.

He's shock with the way I look at him. Pissed and wanted to avoid him.

Yeah.. he's probably doesn't have any idea why I'm suddenly like this.

" James...what's wrong? Iniiwasan mo ba ako? Hindi ka na pumapasok sa mga subjects na magkaklase tayo. Bakit--

" I'm sorry Gio. Can we talk about this in another day? " Yun kung lilitaw ulit yung baklang katauhan ko.