sekizinci kurban

elmaslı heykel

Uyandığımda güneş daha yeni yeni doğuyordu başım ağrıyordu ve çok pis korkuyordum hemen duş almalıydım kendime temiz gömlek pantolon çıkardım ve banyoya girdim 10 dakika sonra banyodan çıktım temiz kıyafetlerimi giydim ve ve o muhteşem kokan parfümü mümden sıktım masanın üstündeki saatimi de bileğime takarak odadan çıktım ve sonra ceketimi unuttuğum aklıma geldi hemen odaya girip ceketimi de aldım ve aşağıya indim mehbare masayı hazırlamış mutfakta işlerini hallederken şarkı söylüyordu ona seslendim ama duymadı bu gün çok mutlu

görünüyordu en sonunda masaya oturdum ve kahvaltımı yapmaya başladım ben kahvaltımı bitirmiş kalkarken mehbare geldi ve masayı toplamaya başladı yukardan iki çift ses " baba" koşarak aşağıyo iniyorlardı yere çömelip kollarımı ardına kadar açtım ikiside koşarak yanıma geldi ve bana sarıldılar " hadi kah valtınızı yapın sonra sizi okula bırakıyım " o iki minik baştan heycanla " tamam" sesi yükseldi mehbare hemen onlar için bir masa hazırladı onları beklerken

mehbare tedirginlikle yanıma gelip " atlas bey bu gün neslihan hanım evinde gelicekmiş haber vermemi istedi çıkıştada çocukları o alıcakmış öyle söylememi istedi " sinirlerim tepeme çıkmıştı o kadının bırak yüzünü görmeyi ismini bile duymak istemiyordum sınırlı olduğumu belli etmeyerek " tamam mehbare " dedim sonra kafasıyla selam vererek yanımdan ayrıldı umut ve Defne'nin yanına giderek "çocuklar size bir haberim var " dedim Atlas meraklı bir ses tonuyla " iyi bir haberim yoksa kötümü " dedi bende dışımdan sesli bir soluk olarak

" ona siz karar verecek siniz umutcum" dedim defne heycanını gizle yemeyerek " e hadi baba söyle artık " dedi ben de " bugün sizi okuldan anneniz alıcak ve eve gelicek ben işteyken sizin Le o ilgilenicek " dedim ikiside birbirine baktı ardından yüzlerini düşürüp " hayırr" dediler defne " ama baba biz seninle kalmak istiyoruz " dedi umutta başıyla onu destekledi dudaklarımı büzüp omuzlarımı yukarı kaldırdım ve " çocuklar yapacak birşeyim yok malesef" umut işaret barmağını havaya

Kaldırarak " hey aklıma bir fikir geldi defne annem olucak o kadın geldiğinde ona iyi davranıcaz - " defne Umut'un sözünü keserek ve tiksinerek " hadi ama neden yani planın bumu " umut devam etti " hayır defne saçmalama onunla biraz iyi vakit geçirilen sonra ona şey diycez anne senin en sevmediğim şeyler ne diycez bunu bize söyledikten sonrada hep o en sevmediği şeyleri yapıcaz plan bu " defne üzgün bir sesle " canım kardeşim eğer kabul etmezse ne diycez ve ya neden sorduğu muzu sorarsa " umut

sevinçle " tabiki onları yaparak onu üzmek istemiceğimizi söylüycez " gülerek ikisinede baktım fısıldayarak " çocuk lar armızda kalsın annenizin limona alerjisi vardır onu görünce duyunca yiyince yüzünde heryerinde kızarıklıklar çıkar kaşıntı başlar ve o yüzüne falan çok önem verir yani çıkdırıcaktır " dedim "hadi şimdi yürüyün bakalım okul bitti biz hala burdayız " dedim ikiside koşarak dışarı çıktı bende şöför koltuğuna geçtim dikiz aynasından çocuklara batım ikiside çok mutluydular onları okula bıraktım ve bizim şirkete gittim gittiğimde üye kartımı göstermem gerekiyordu hemen çıkardım ve bizim ofise gittim gittiğimde tuğçe can hakan

abi toplantı yapıyorlardı ben kapıyı açınca hepsinin başı bana döndü hakan abi hemen söze girdi " Atlas hemen söze giricem şimdi şu iki sokak ötedeki müze varya işte aradaki bıtane heykelin içinde 20 elmas var tuçe yle gidip o heykeli bana getirince kadar siniz yanlız dikkat edin " dedi kararlılıkla " merak etme hakan abi 2 dakikaya burda " dedim" tamam zaten öyle düşünmüştüm bende can kameraları halledicek hadi göriyim sizi " dedi herkez dağıldı arabaya bindik gidiyorduk şirketten kovulunca bende böyle bir çeteye üye oldum ama halimden mutluyum evet plan şuydu can kameraların konturol olduğu odaya gidip adamları etkisiz hale getirecekti biDe tuçe yle bir çift mışız gibi gözükücektik en sonunda etrafa baka baka heykeli bulup gizlice alıcaktık e ordan toz olup gidicektik plan buydu biz hala yoldaydık
umutdan