Patronum +18

3

Kolundan kurtulmaya çalıştım,zor da olsa kurtulmayı başardım. Hemen odadan çıkıp otelin dışında,otelin arkasında bir yerde durdum.

Şuan eve gitmek istiyordum ama ertesi gün iş yerin de ne olacaktı onu düşünüyordum.

Anne ve babam yurt dışındaydı,Umutla kaldığımdan gidecek bir yerim yoktu. 

Yere çömelip ağlamaya başladım,gidecek hiç bir yerim yoktu. Keşke ailem beni de yurt dışında götürseydi!

Ağlarken yanıma Yiğitin geldiğini gördüm.

O bir şey bile demeden "Umut için ağlamıyorum,gidecek hiç bir yerim yok!" dedim. Resmen sokak ortasında kalmış insanlardan farkım yoktu.

Yiğit: Gidecek bir yerin var Meryem. Ağlama.

-Gideceğim neresi var ha? Neresi var?

Yiğit:Sana ailemden birisinin bile oturmadığı bir evi verebilirim. Ağlama lütfen.

-Farkındaysan ben senin sadece asistanınım! 

Ona duyduğum sevdayı boşvermiştim sinirden.

-Sakin ol Meryem. Asistanım olman seni teselli edip,senin yanında olup,sana yardım edemeyeceğim anlamına gelmiyor.

-O zaman niye diğer çalışanlara da böyle davranmıyorsun?

-Meryem,ben seni sadece asistanım olarak görmüyorum...

-Ne demek istiyorsun?

-Demeye çalıştığım şey şu;Seni seviyorum.

Dediği şey ile ağlamaya devam ettim.

-Seni kıracak bir şey mi dedim? Ne oldu meryem?

-Beni kırmadın,sadece beni bu kadar düzgün bir şekilde seven ilk kişisin. Ailem bile beni burada bıraktı.

-Anladım. Peki bu tek taraflı bir sevgi mi?

-Hayır.. Ben de sana aynı duyguları besliyorum.

-Meryem,ben seni artık sadece asistanım olarak görmüyorum. Artık sevdiceğim olarak da görüyorum.

• • •

Meryem İle Yiğitin İlişkisi Başlamıştı bile..,

(Yeni bölüm geç gelebilir. Ama yeni bir kitap daha çıkarabilirimm,keyfiniz yerinde olsunn)