Etrap kapkaranlıktı. Hiçbirşey göremiyordum. Birden kardeşimin sesini duydum. Sese doğru yöneldim.Birden heryer aydınlandı.Annem babam kardeşim bana bakıyorlardı ve bir kapının önünde durmuslardi. Birlikte iceri girerken babam beni durdu;
-Hayır sen gelemezsin ben ise şaşkın bir ifadeyle;
-neden baba beni burada mi birakacaksiniz yani
-sen bize ait değilsin adelina..
Aniden kalktim. Karşımda sadece beyaz bir tavan duruyordu. Başım sanki patlayacak şekilde ağrıyordu ağlamamak için kendimi zor tuttum. Olanları zar zor hatirliyordum
Birden içeri hemşire girdi
-"uyandiniz demek "
+"ne zamandır burdayim ben ailem nerde "
-"kaza gecirdiniz. 1haftadir yoğun bakimdaydiniz."
+"ailem.. Onlar iyiler mi"
-"şey size nasıl diyeceğimi bilmiyorum o kazadan siz hariç sağ çıkan yok " dedigi anda gozlerimden yaşlar suzuldu "NEDENN NEDEN BENİDE GOTURMEDİNİZ NEDEN " diye hickirarak ağlamaya başladım .
Hemşire beni sakinleştirmeye çalışıyordu. O anda kolumda birşey hissetim her yer karardı..
Uyandigimda odada hickimse yoktu ayağa kalktim tam o sırada iceri hemşire girdi
+noldu bana ?
-sakinlesmeniz için iğne yaptık ve uyudunuz
+telefonum nerde
-buyrun esyalariniz su dolapta
+tesekkurler ne zaman gidebilirim
Şimdi doktorumuz muayne ettikten sonra taburcu olabilirsiniz dedi tatlı sesiyle..
Bu lanet yerden biran önce kurtulmak istiyordum. Neden bende olmemistim ki onlarla neden ?!?
