Until that time

chapter 1

"Ang malas ko naman ngayon pa umulan" sabi ko sa sarili dahil mukhang matatagalan pa akong makauwi dahil sa malakas na ulan at dagdag pa Wala akong payong na Dala

"Hi nag papatila ka Ng ulan" tanong Ng lalaking biglang sumulpot sa likuran ko

"Ah opo"maikling Sagot ko

"Mukhang matatagalan pang tumila tong ulan gusto mo sabay ka nalang sakin saan kaba nakatira" tanong ulit Ng lalaki

"Okay lang po ako" sagot ko pero sa totoo lang nagaalala talaga Ako dahil lumalalim na Ang gabi at alam Kong kahit ganon si lola nagaalala parin Siya sakin

"okay Mauna nako miss by the way do you have an umbrella" pahabol na tanong Ng lalaki " oh it's sounds weird bcs you don't really know me I'm Justine oh tine Tine nalang"

"Actually wala nga po eh"sagot ko

"hintayin moko kukunin kolang Yung payong sa kotse" Saad Ng lalaki at agad na sumugod sa malakas na ulan

Habang hinihintay ko Ang lalaki iniisip ko nanaman Ang mga katanungang gumugulo sa isip ko Hanggang sa may lumitaw na pigura Ng lalaki sa malakas na ulan "here you can take it section B ako math building 3rd floor sauli mo nlang pag may free time ka"mabilis niyang sabi at nagpaalam na

ginamit ko na din Ang payong na pinahiram niya para naman makauwi narin Ako sa wakas halos anim na oras din akong nakatayo Doon kso walang masakyan at anlakas pa Ng ulan pag ka uwi ko nilibot ko agad Ang buong bahay pero Hindi ko naman nakita si Lola Wala pading ulam at Sinaing kadalasan Kase pag uuwi Ako ay may nadadatnan nakong pagkain dahil maagang umuuwi si Lola pero ngayon nakakapanibago na Wala pa siya Ng gantong oras umakyat agad Ako sa kwarto ko at nagpalit at bumaba agad para magasikaso ng pagkain tumingin nalang Ako sa ref kung ano Yung pwedeng lutuin may nakita akong sitaw at may kaunting Karne kaya Yun nalang Ang niluto ko nagsalang narin Ako Ng Sinaing at naghanda na ng kakainan Ng dumating si Lola ay mukhang lasing dahil pa gewang gewang siya kung lumakad at basang basa Ang mga suot niyang damit at akmang tutulungan ko na Siya Ng pinigilan niya ko at mahinang tinulak

"la nagluto napo pala ko kain napo tayo"saad ko Ng bigla siyang sumigaw

"Kasalanan mo Ikaw Ang dahilan kung bakit namatay ang anak ko kasalanan mo kung Hindi kanalang sana ipinanganak Ng anak ko at sumama Siya sa Walang kwenta mong ama at na disgrasyada edi sana Buhay pa Siya dahil Sayo Kase kahit sobrang lakas Ng ulan at delikado pinili parin nilang umalis para bumili Ng gamot mo wala Kang kwenta bwesit" Saad niya gamit Ang malakas na tono Ng mananalita "Hindi Ako kakain Ng niluto mo baka may lason payan habol niya pa Bago tuluyang umakyat sa taas

"Ganyan ba talaga Ang tingin mo sakin la" hagulgol ko"masamang apo walang kwenta kasalanan nakakapagod na kayo"pabulong Kong sabi at nagligpit na Ng mga inihanda ko ipinakain konalang sa mga pagala galang pusa Ang niluto ko dahil nawalan narin Ako Ng ganang Kumain humiga nalang Ako sa kama ko at nag cellphone nagpapaantok Ng tumunog Ang doorbell sa baba kaya Wala akong choice kung Hindi babain Yun Kase malamang tulog na si Lola sa sobrang kalasingan binuksan ko Ang pinto at tiningnan kung sino Ang nag dodoorbell sa labas Ng gate at nakita ko si Jessie na nakatayo at may hawak hawak na payong upang Hindi mabasa sa ulan pinapasok ko Siya at pinaupo

"Oh Anong ginagawa mo dito Ng gantong oras" tanong ko sakanya

"May pagkain ba kayo" sagot niya dahilan Ng pagtawa ko

"Pumunta ka dito Ng disoras Ng gabi para lang itanong kung may pag kain kami okay kalang" Saad ko habang tumatawa

"Nag away nanaman Kase sina mama eh" mahina niyang saad

"At Hindi pa kayo kumakain" tanong ko at dahan dahan siyang tumango "titingnan ko kung may natira pabang pagkain sandali" Saad ko at pumunta sa kusina para tingnan kung meron pang pagkaing natira kaso wala pinakain ko nga Pala sa mga straycats kanina may nakita panaman akong biscuits at orange juice sa ref kaya Yun nalang Ang kinuha ko pantawid gutom din naman. Yun