aslan [ barış alper yılmaz]

1.2

"Günaydın."

"Senin burada ne işin var?"

"Kerem'in evi burası, kahvaltıya geldim."

Hala güzelliğinden bir şey kaybetmemişti.

"Ben çıkayım o halde."

"Barış, neden sormuyorsun?"

"Neyi, Liva?"

"Emre'yi."

"Size mutluluklar."

"Kanka, nereye?"

"Ebene, Kerem. Seninle sonra konuşacağım."

"Emre sana gıcıklığına yapıyor, bir kere bile konuşmadım onunla."

"Sana inanmıyorum, Liva."

Gözlerini devirmişti.

Bu sefer konuya Kerem atladı.

"Emre'ye sadece prim veriyorsunuz, çocuğun istediği de bu."

Tekrar Liva'ya baktım.

"Emre yüzünden bu haldeyiz."

"Barış, şu an isteseydim onun yanında olurdum. Ama senin bu imalarından da çok sıkıldım."

Ayağa kalkıp ona sıkıca sarıldım.

"Özür dilerim, Liva."

-