aslan [ barış alper yılmaz]

1.4

Maçın başlamasına son yarım saat kalmıştı ve ben soyunma odasının kapısında Barış'ı bekliyordum.

O sırada diğer soyunm odasına yürüyen Fenerbahçe oyuncularını gördüğümde kaçamayacağım yer olmadığını fark etmiştim.

Kalabalığın arasından geçen Emre, beni görünce durmuştu.

"Liva?"

"Ne var?"

"Benim için mi geldin?"

O sırada odanın kapısı açılmıştı ve kurtarıcım gelmişti.

"Benim için geldi, kanka."

Emre Barış'a gözlerini devirip tekrar bana döndü.

"Evimde gibi hissediyorum, Liva."

Barış stadyumdan dolayı olduğunu düşünmüştü fakat ben onun amacını biliyordum.

"Barış, gidelim."

Barış eliyle belimi sardı ve beni taraftar topluluğuna götürdü.

"Emre'ye takılma, maçta aklını alacağım."

"Saçma hareketler yapma Barış, zaten çok gerginim."

Laflarıma gülüp beni öptüğünde Emre'nin bizi izlediğini fark ettim.

Ondan ayrıldıktan sonra tribüne doğru ilerlemeye başladım.

Bu maç bir an önce bitmeliydi.

-