Bad news..

105 2 2
                                    

Ik moet er zijn voor soof...

We kwamen aan in het ziekenhuis. Ik weet ondertussen ook al goed de weg naar haar kamer.
Toen we naar binnengingen rolde er weer een traan over mijn wang. Ik voelde de arm van Raoul rond me gaan. "Moet ik effjes weg gaan?" Vroeg hij.
Ik knikte en raoul verliet de kamer.
Ik stapte direct naar soof toe en pakte haar hand vast. "Oh Soof..." zei ik met een snikkende stem. "Waarom, waarom, waaro-
Ik voelde een hand op mijn schouder en toen ik achter mij keek zag ik dat het de dokter was. Hij keek mij sip aan. "Wil je even mee naar buiten?" Vroeg hij met een zachte stem. Ik gaf een kusje op soof haar hand en liep mee naar buiten. "Het spijt mij om he dit te moeten vertellen maar het gaat niet beter met soof, ze word met de dag slechter." Ik keek naar raoul naast mij en hij keek naar de grond. "Wat bedoelt u daar precies mee." Vroeg ik met een vragende stem. "Ik denk dat het beter is dat we haar morgen laten inslapen.., het kan niet verder zo. We hebben er echt alles aan gedaan om haar te genezen maar we hebben gefaald... het spijt me." Ik zakte in mekaar, raoul kon me nog juist opvangen in zijn armen, huilen was het enige wat ik kon doen. Wat moet ik nu zonder haar.. zei was alles voor mij...

Raoul vond het het best om nu naar casa del huts te gaan en nog eens later terug te komen met al de jongens.
Toen we thuiskwamen had raoul de jongens al verwittigd via sms. Ze stonden allemaal aan de deur ons optewachten. Ik stapte uit en liep naar de deur. Robbie was de eerste die naar mij kwam lopen en hij gaf me een knuffel. "Sorry mat.. zei hij met een gebroken stem. Ik keek op en zag dat iedereen aan het huilen was. We gaven allemaal een knuffel en gingen samen nog eens naar het ziekenhuis.

Pov: koen

Het was zo pijnlijk om soof daar zo te zien liggen. Is dit nu de laatste keer dat ik haar kan zien, haar kan aanraken of haar kan ruiken... een traan rolde over mijn wang. Ik vind dit zo erg voor Mat. Hij vond haar echt leuk en hij zou er alles aan doen om haar in leven te houden. Dat weet ik gewoon.
Na een tijdje moesten we weg van de dokters. "We hebben besloten het vanavond al te doen..zo kan ze in alle rust vertrekken.." zei één van de dokters. We liepen elk achter mekaar naar Soof. Elk zeiden we iets tegen haar en toen verlieten we de kamer.

Pov : matthy

Alle jongens waren de kamer al uit. Daar stond ik dan nog helemaal alleen met Soof. Dit was het dan... ons laatste moment samen... ik liep naar haar toe en pakte haar hand. "Ik ga je missen soof...

The way he looksWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu