The way he looks

The end of me and soof..

Hier sta ik dan...
Het is ondertussen al een week geleden dat we hebben afscheid genomen van Soof. Ik heb nog geen moment niet aan haar gedacht. Ik mis haar zo hard. Elke nacht slaap ik met een trui van haar. Om haar toch nog bij mij te hebben.
Vanavond is het begrafenis. Ik had een tekstje voorbereid. Ik vind het heel moeilijk om over mijn gevoelens te praten dus ik hoop dat alles goed komt vanavond.

6 uur later

"Matt!! Het is tijd om te gaan" riep milo. Ik was een hele namiddag bezig met mijn tekstje dit moest goed zijn. Mijn laatste groet aan soof.

Voor ik het wist zat de kerk vol. Allemaal mensen die soof kende zaten in de kerk. Het was zo mooi dat iedereen tijd nam voor de laatste groet naar soof. De priester begon met praten en plots zag ik gans zwart. Ik probeerde van niks te gebaren tot ik plots een arm op mijn schouder voelde. "Mat nu is het aan jou." Zei koen met een lieve stem. Ineens zag ik alles weer klaar. Gans de kerk was stil. Ik stapte naar voor en pakte mijn tekstje uit mijn achterzak. Toen begon kk te lezen.

"Lieve lieve lieve soof. Wat ga ik je toch ongelofelijk veel missen. Waarom moest je zo vroeg gaan, ik wou nog zoveel dingen met je doen. Trouwen.., kindjes.., en samen oud worden. Dat was mijn doel. Maar ik heb gefaald. Ik moest je beschermen tegen deze wereld. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik had je nooit alleen mogen laten. Wie ben ik nu zonder jou..."

snikkend kijk ik op en zie ik veel mensen bedroefd kijken. Raoul stapt naar me toe. "Het is goed mat.. kom maar" we stapten terug naar onze stoelen en luisterden verder naar de priester.
Dit was het dan. De begrafenis was gedaan en iedereen was weg.

Ik ga je nooit vergeten soof...