Dosyalara baktım. Cümle-cümle çevirdim. Bazen okumak bile beni iğrendiriyordu. Bir insan neden böyle şeyler yapsın ki? Hele öldürdüğü çocukların çektiyi işğenceler... O insana nifretimi kusmak istiyordum! Adının 'Kerem ' olduğunu öğrendim.
Nihayet işlerim bitti. Derin bir nefes aldım ve saate baktım . Saat geç olmuştu. Yarın mahkemeye gidib hakimle konuşub, benimde davada olacağımı bildirecektik.
Sabah saat 9-da kalktım. Otobüse bindim. Arabam yoktu. Nede olsa, babam para sıçmıyordu. Mahkemenin karşısında beni bekleyen Nurayın yanına gittim. İçeri girdik. Kapının önündü durdu. Noluyordu lan?
Zeynep :
"Noldu? "
Nuray :
"Sen çalsana~"
Ya bu kız neden böyle?! Utangac desen, değil. Neyse, Allah yardımçısı olsun.
Kapıyı çaldım. İçeri girdik. Konuşduk felan. Gidicekken onu gördük. O şerefsizi! Hele utanmaz-utanmaz gülüyordu da!
Kerem :
"Ooo, ne güzel bayanlar gelmiş! Hoş gelmiş~"
Sinirden partlıyordum. Hele bize alaycasına bakması! Ama Nuray benim aksime sakindi.
Zeynep :
"Şerefsiz."
Bu sözden sonra Keremin gözleri adeta alev alıyordu.
Kerem :
"NE DEDİN SEN! "
Üzerime doğru bir-iki adım attı. Görevliler onu durdurdu. Bense susmuyordum.
Zeynep :
"Ne o. Yalan mı?! O kadar kadını tecavüz ettin, dolandırıcılık yaptın, çocukların canına kıydın. Kimse bilmiyor mu sanıyorsun! "
Kerem :
"Bunu nasıl kanıtlayacaksın ki?! "
Kahkaha atmaya başladı. Sinirim bozuldu.
Zeyneb :
"NASIL MI? BÜTÜN DELİLLER ELİMDE, LAN BENİM! "
Kerem birden durdu ve sırıttı.
Kerem :
"Demek bütün deliller sende ha."
Nuraya baktım. Sinirli olduğu her halinden belliydi.
Zeynep :
"Yok ya-"
Kerem arkasına bile bakmadan odadan çıktı.
Nuray :
"NE YAPTIN LAN SEN! SALAKMISIN, HASTAMISIN?! "
Zeynep :
"Bağırma! Tamam, anladık. Yanlış yapdım. Ne olsun? Zaten mahkemede delilleri sunmuyucakmıyız? Ne farkı var ki? "
Nuray :
"Fark şu ki, o bizde deliller olduğunu bilmiyordu. Ahh...Tamam, böyle yapalım. Sen davaya kadar bende kal. Çünkü o dosyanı almak için her şey yapa bilir."
Zeynep :
"Ooo, eve davet etmeler falan;) "
Nuray :
"Eee, reis, öğreniyoz yavaş-yavaş) "
Zeynep :
"Şey, ama eve gitmem gerek. Dosyalar orada."
Nuray :
"Tamam. O zaman sen dosyaları al, iş yerime gel. Bu gün çok işim var."
Zeynep :
"Okeee~"
Eve doğru yol aldım. Hem dosyanı, hem de yanıma bir-iki eşya alıcakdım. Ama içimde bir kötü hiss vardı. Sanki,
Biri beni takip ediyormuş gibi...
