Moje Deja Vu || zawieszone do odwołania

Prolog

- Na zawsze?

- Na zawsze?

Te właśnie słowa wypowiedziała dwójka najlepszych przyjaciół - Lily i Jason, mając około 5/6 lat. Od tamtej przysięgi dzieciaki były nierozłączne. Nocowania w wakacje czy ferie były codziennością, a zabawy w księżniczkę i ratującego go rycerza towarzyszyły im od przedszkolaka do starszaka.

Wydawało się, że wszystko będzie dobrze, że mimo okresu dorastania zawsze w głębi duszy będą tymi samymi, małymi dziećmi. Niestety, kiedyś trzeba będzie dorosnąć i kontynuować edukację na wyższym poziomie. Dla Jasona, który dostał stypendium do jednego z lepszych liceów w całym USA, rozstanie z przyjaciółką było ciężkie.

- Ja naprawdę nie chce Cię opuszczać. Obiecaliśmy sobie pójść do jednej szkoły razem. - Scott był zalany łzami. Jeszcze nie wszystko było stracone, mógł się wycofać i zostać z Lily.

- Jason, marzyłeś o tej szkole i się do niej dostałeś. Nie patrz na mnie i goń za marzeniami, zrób to dla nas obu. - Dziewczyna próbowała powstrzymać łzy, które kręciły jej się w oczach. Chciała zachować zimną krew.

- Lily, obiecalismy sobie, ja tak nie mogę...

- Jason, stop! Kiedyś i tak nadszedłby ten moment, więc lepiej teraz to przeżyć nim mierzyć się z tym w przyszłości. Zaufaj mi, utrzymamy kontakt i będziemy się spotykać jak tylko będzie wolne od nauki.

Na słowa przyjaciółki i jemu do oczu nazbierały się łzy. On jednak w przeciwieństwie do niej, po prostu wybuchł i rzucił się dziewczynie na szyję.

- Kocham Cię Lily.

- Ja Ciebie też Jason, napisz jak dojedziesz.

- Napiszę.

Jeszcze chwilę trwali w uścisku po czym odsunęli się od siebie. Scott wsiadł do auta, w którym od pół godziny czekali jego rodzice. Nim pojazd zniknął za zakrętem zdąrzył jeszcze pomachać przyjaciółce.

Lily wróciła do domu i od razu zamknęła się w swoich czterech ścianach zalewając się łzami.

Jason płakał w samochodzie rozmyślając o tym co będzie jeśli odległość popsuje ich relację.

Żadne z nich nie wiedziało, że to, co najgorsze, a zarazem najlepsze dopiero nadejdzie.