YALANCISIN

11.Bölüm

.

.

.
Buğra
"Yiğit sen yoruldun kardeşim biraz ben toprak atayım!"

Ayakta o kadar zor duruyordum ki

Kaldıramıyorum.

İnanamıyordum.

Dudağımı ısırıp küreği Buğraya verdim.

Ağlama Yiğit!Serdar ve Ece agladığınızı görse çok gülerdi!

Ordan bir kaç görevli daha gelip Onur ve Buğranın elinden küreği almışlardı.

Buğra ağacın dibine çökmüş ağlıyordu.

Onur da başını gokyüzune çevirmiş zorla Nefes almaya çalışıyordu.

Çok zordu lan harbi çok zordu inanmak o kadar zordu ki şaka gibi geliyordu.

.

.
Herkes gitmiş ben ve beş kişi kalmıştık.

Pelinle Aleyna iki mezarlığin ortasına oturmuş boş boş gözlerle bakıyordu.

Onur eline minik bir çıbuk almiş toprağı eşeliyordu.

Buğra aynı yerde oturuyordu.

Bende Serdarın mezar taşının oraya oturmuştum.

Pelin
"Serdar o kadar çok sıkı sarılmış ki
Eceyle zor ayırmışlar!"
Dedi ağlayarak

"Bu hallerimizi görseler gülerlerdi!"

Onur
"Kim benim dolaptaki tatlımı yicek ve ben onu fark edip onun ensesine vuracağım şimdi?!"

Pelin
"Yada kim benim izinsiz makyaj mazememi kullanacak!?"

Aleyna
"Yada kim duygusal filim açıp aglayacağını bile bile izleyip kucagımızda agliyacak!?"

Buğra
"Yada kim yakaladığımız adamı öldüresiye döverek konuşturacak?!"

"Çok özür dilerimm millet! Sizin canınızı tehlikeye attım ve hala tehlikeye atmaya devam ediyorum!"

Onur
"Yiğit sen ne diyorsun öyle biz bu ekibi kurarken sen ,ben ,siz olsun diye kurmadık biz  varız ,biz yaparız,diye kurduk!"

Buğra
"Ve ben sinyoru gebertecegim!"

Aleyna ayağa kalkıp Buğranın ensesine yapıştırdı.

Aleyna
"Ben derken!?Biz demek istedin herhalde!?"

Derken biraz gülmüştük

Aleyna Buğranın göz yaşlarını silerken Onurda Pelinin yanına gitti.

Ben ağacın orda tek başıma beklerken Mina yanıma geldi.

Hava kararmaya başlamıştı.

"İyi misin?"
Dedi nazikçe

"Nasıl olabilirim?"

"Doğru haklısın,salak gibi iyi misin diye soruyorum"
Dedi kendi kendine

"Teşekkür ederim ama"

Cidden teşekkür ederim
Biran şaşırmıştı.

"Neden?"

Bazen bu kız ne kadar vahşi olsada iyi kız vibesi alıyordum.

Yada bilmiyorum çok iyi mi yoksa mal mı yoksa vahşi mi veya deli falan mı?

"Yanımda olduğun için teşekkür ederim "

Salak mısın Yiğit?Kıza yanımda olduğun için denirmi olum!?

Harbi gerizekalısin ya!

"Yani yanımda olduğun için derken
Iıı-ıı"

Nasıl desem nasıl açıklasam?

"Anladım ben o zaman ağladığında yanında durdugum için teşekkür ediyorsun değil mi?"

O an ekibin hepsi bana baktığını fark edip elimle saçımı kaşıdım.

Salak kız!

Ekip daha önce benim ağladığımı hiç duymamiş ve görmemişti.

Dördüde bana bakarken Minanın kolunu tutup

"Kızım sen salak mısın?ekibin içinde bağırarak niye diyorsun?"

Kolunu çekip

"Niye ilk defa mi ağlıdın sanki?!"
Dedi garezine bağırarak

"Mina!?"

"Komutansın diye ağlıyamaz mısın?"

"Yavrum!az sesini kıssan mı acaba!?"

Bu kız beni deli ediyordu.

Aleyna
"Yiğit?"

Hass* al başına belayı

"Efendim?"

Aleyna
"Bu kızın sabahtan beri burda ne işi var?"

Şimdi ver verebiliyorsan cevabı yiğit!

"Mina artık benim gözetimin altinda bizimle beraber çalışacak Sinyoru bitirene kadar!"

Herkes başıyla onaylamıştı.
Bu saatten sonra artık her boku değerlendirecektik

Onur
"Peki cidden sen ağladın mı?"

"Onur hadi olum Pelini al deniz kenarına falan götür kız nefes alsın!"

Buğra
"Vay be!Yiğiti Ben dört senedir tanıyorum hiç ağladığını görmedim anasını!"

Pelin
"Nasıl ağladı?"

Mina
"Panik atak geçirdi.Heralde olanları sindiremedi.Sonra hıçkıra hıçkıra ağla-"

"Mina!?"

Dediğimde susmuştu.

Ne arsız bir kızdı bu?

Mina
"Neden herkes bu kadar şaşırdı anlamadım.Yani arkadaşı öldü diye insan ağlıyamaz mı?"

Buğra
"Bu arkadaşlardan önce altı tane daha şehit verdik onlarda ağladığını hiç görmedik,hatta biz ilk taniştığımızda Yiğite Ruhsuz diyorduk!"

Bilmiyorum ama sinirleniyordum.

Kimse benim hakkımda bişe bilmiyordu.

Kimseye hayat hikayemi anlatmamıştım.

Yani ekip arkadaşlarim için ben kimdim?

Zengin soydan gelen asla ağlamayan başarılı birisi mi

Yada hayatı umursamayan duygusuz birisi mi

Onlarda da odamda ağlamıştım.
Yanımda kimse yoktu.

Hatta evimdeki bir odada o şehit olan kişilerin fotoğrafları vardı.

Kimse bilmiyordu.
Bilemezlerdi

Çünkü iş hayatı ve ev hayatım farklıydı.

Yani duygularımı karıştıramazdım.

Çünkü o kadar aptaldım ki karıştırırsam bir boklar olurdu.

"Mina kes sesini artık! Sizde kendinizi toplayın saat akşam 20:00 kalede olun!"

.

.

Mina arabaya otururken

Bende Serdar ve Eceye veda ettim.

"Gözünüz arkada kalmasın o herifi gebertecegiz!"

Arabaya bindim.

Emniyet kemerini takarken

"Neden dışarıya bu kadar sert gözükmek istiyorsun?"

Dedi.

"Neden azcık susmayı denemiyorsun?"

Neden sürekli soruyordu?

Neden beni merak ediyordu?

Neden?

.

.

.