Evi araştırdıklarında kimsenin parkmak izini bulamamıştı bunlar sadece Bodrum'un üst katındaki kapanan ve açılan bir kapağın bozulmasıydı . Ne desem ne söylesem inanmıyorlardı ben her tekrar etiğimde onlarda
Kendi söylediklerini tekrar ediyorlardı , ben bu durumda kafayı yicektim zaten piskolojiğim iyi değildi , bu dünyada yaşama sebebim yoktu zaten onlarda yok oldular tek bir Ailem vardı o da Olivia , ağlamaktan yanklarımdan süzülen kandı , içtiğim ilaçlar daha çok piskolojiğimin bozulamsına neden oluyordu.
yatakta uzanmış yan tarafa doğru duvara bakıyordum Alilemle olan hatıralarımız aklıma geliyordu , bu hiç adı değil küçük dört bir duvarın arasında tıkılı kalmış daha deliriyordum beni delirten aklı dengemi kaybetmeme neden olan onlardı .
Ben uzanmış olanları düşünürken birisi kapıyı çaldı kafamı kaldırıp kapıya baktım konuşucaj halim kalmamıştı kapını kilidini açtıklarında kapının önünde gördüğüm kişiye inanamadım gözlerim kocaman açıldı kapının önüde durup gözleri dolmuş bir şekilde bana bakan Annemin en yakın arkadaşıydı yatağımdan fırlayıp
" Teyze senmisin bu gözlerime inamıyorum "
hızla gelip yerde çarpışıp ses çıkaran topuklarıyla sıkı sıkı bana sarılıyordu bende kolarımı sırtına dolayıp
" Sen olmasaydın ben ne yapardım "
" Merak etme canım seni burdan kurtarıcam seni bu pisliklerden kurtarıcam "
Kolumu tutup çantasından çıkardığı parayı hemşirenin ayağına atıp beni dışarı götürdü .
Kısa oldu biliyorum fırsatım olursa daha uzun yazıcam .
Alta duran yıldızı unutmayın ⬇️
