Kapıdan içeri
girdiğimde onu gördüm
yalnız başına
oturmuş pianoda ince bir
melodi çalıyordu.
Gözlerindeki hüznü ve
kederi anlatmaya
kelimeler
yetmezdi. Parmağının
değdiği her nota
etrafa acı ve göz yaşı
yağdırmaya yeterdi
Buna rağmen
Yüzündeki o ince çaresiz
Tebessüm onu
izlediğim saatler boyunca
Hiç sönmedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Rengi
No Ficciónbunu da içimden geldiği adlı kurgumla aynı düşüne bilirsiniz her zaman olduğu gibi içimden ne geliyorsa yaşadığım şeylerden kesinti alarak yazacağım attığım her bölümün bende minik hikayeleri ve anıları var umarım beğenirsiniz