kenana vermeden once (topu), arda x kenan

5

kenan ben btw
neyse abi kenani bir sure daha surundurcem
cok sicak yazmaya halim yok
sanirim kendimi asicam
saka
bu seferki bolumu pity party ile yaziyorum
cunku durum tam olarak bu olacak aglayazam

Arda'dan

Bunları hatırlamak istemiyordum ama "Kenan" ismini duymam bile tetikliyordu hafızamı, direkt gözlerim doluyordu. Ne kadar zorlarsam zorlayayım ne Kenan'ın bana yaptıklarını ne de kendime Kenan yüzünden yaptıklarımı unutamıyordum. Olacakları bilseydim asla yerimden bile kalkmazdım.

<9. Sınıfın 2. Dönemi, Nisan>

   Öğle arasından önceki teneffüste telefonuma gelen mesajla hemen heyecanlandım, çünkü mesaj
"Kenan💓🌟🤭"dan gelmişti. Biliyordum sevgili vardı ama vazgeçemiyordum. Çıktığı kızın yanında çöpten beter olduğumu, Kenan'ın bir erkekten hoşlanmayacağını ve zaten homofobik olduğunu biliyordum.

   Bir erkeğe göre zaten hoş görünmüyordum ki biraz kiloluydum da... Kenan'ın zaten karşılık vermeyeceğini biliyordum. Daha göz göze gelmeye utandığım bu çocuktan hiçbir şey beklemeden karşılıksız seviyordum. Mesaja tıkladım.

Kenan💓🌟🤭
Arda merhaba
eger herhangi biriyle sozlesmediysen
ogle yemegini beraber yiyelim mi
hem arkadas falan oluruz
İletildi; 11.32
Görüldü; 11.32

Arda
Tabii ki olur

Kenan💓🌟🤭
harika oyleyse
cam kenarinda kosedeki masaya gecip beklersin sen
benim kisacik bir isim var cunku
biraz gec kalabilirim yani

Arda
Sorun değill
Ben beklerim öyleyse
Yemekte görüşürüzz
🥳🥳

Kenan💓🌟🤭
gorusuruz tabi
Bu mesaja "💗" ifadesini bıraktınız.

   Heyecandan resmen elim ayağım birbirine girmişti. Gerçekten böyle bir şey olacak mıydı diye çok heyecanlıydım. O kadar mutluydum ki kafamı sıraya koyup gözlerimi kapattım ve hayaller kurmaya başladım. Ya gerçekten olabilirse diye.

   Dersi hayallere daldığım için dinleyememiştim. Zilin çalmasıyla yemekhaneye fırladım ve oturup beklemeye başladım. Saat 12.13 olmuştu, zaten zil 12.10'da çalıyordu. Öğle arası 13.30'da bitiyordu. Beklemeye başladım. Yemeğime dokunmamıştım, Kenan gelecek diye.

   Bekledim, bekledim ve bekledim. Saat artık 12.36 olmuşken iyice umudumu yitirmiştim ancak o sırada elinde tepsisiyle gelen Kenan'ı fark etmiştim. Heyecandan iyice midem kasılırken o gelmişti.

   Fakat tepsisini masaya koymak yerine yanıma geldi ve başımdan aşağı döktü. Uğradığım şoktan çıkmam gittikçe kalabalıklaşan yemekhane, gülme sesleri ve birkaç telefon olmuştu. Gerçekten ne yaşanıyordu? Kenan ve sevgilisi Sinem karşıma geçmişlerdi ve bana gülüyorlardı. Sinem konuşmaya başladı.

"Sevgilimde gözü olanların hepsi kız değilmiş demek ki. Ama diğer kızlardan farkın senin durumunun komikliği. Daha önce hiç aynaya baktın mı? Şu tip ve obez hâlinle Kenan'dan hoşlanmaya hiç mi utanmadın ya? Ayrıca sen erkek değil misin? İğrenç."

   Beni üzen kısım keşke burada bitseydi. Kalbinin de görünüşü kadar güzel olduğunu sandığım, belki de gördüğüm en nazik ve tatlı insan zannettiğim, sırf rahatsız olmasın diye konuşmaya bile kalkışmadığım herkesten çok sevdiğim çocuğun sanki karşısında insan değil de duvar varmış gibi konuşmasıydı.