ဖ်ားနာမႈ
------------------------------------
ေတာင္ေပၚမွာ အေဆာ့ေကာင္းခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ငါဖ်ားေတာ့တာပါပဲ။ အႏုတ္ဒီဂရီေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ ေျမာက္ပိုင္းေဆာင္းရာသီမွာ ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ေရေႏြးအိုးႀကီးတစ္လံုးလို ပူက်စ္ေတာက္ေနတာကိုၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ ငါဖ်ားမဖ်ားဆိုတာ သာမိုမီတာမလိုဘဲနဲ႔ေတာင္ သိႏိုင္ေနပါၿပီ။ လက္ကေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ မေရြ႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေလးလံကိုက္ခဲေနမႈနဲ႔အတူ နဖူးစပ္ကေခြၽးေစးေတြအထိ အကုန္လံုးက ငါ့ကိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစတယ္။ အဲ့တာေတြထပ္ပိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္ရတာကေတာ့ ငါ့အိပ္ယာေဘးက လစ္လပ္ေနတဲ့ေနရာလြတ္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ငါ့နဖူးေပၚမွာ အခုထိအစိုဓာတ္႐ွိေနေသးတဲ့ အဝတ္စတစ္ခု႐ွိေနေပမဲ့ ငါ့ေဘးမွာ ငါ့ခင္ပြန္းကေတာ့႐ွိမေနဘူး။
ငါေျပာမယ္.. လက္ထပ္တယ္ဆိုတာက မနက္မိုးလင္းလို႔ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္တာနဲ႔ အဲ့ဒီလူရဲ႕မ်က္ႏွာကို ပထမဆံုးျမင္ခ်င္လို႔ လက္ထပ္ၾကတာမဟုတ္ဘူးလား။ သူမ်ားေတြဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ငါကေတာ့ဟုတ္တယ္။ ပံုမွန္ဆို ငါ့ခင္ပြန္းက အိပ္ေရးမက္တဲ့လူစားမ်ိဳးမို႔ အျမဲတမ္းငါကပဲ သူ႔ထက္အရင္အိပ္ယာႏိုးေလ့႐ွိတယ္။ မ်က္လံုးေတြကိုမဖြင့္ခင္ကတည္းက သူ႔ရဲ႕ေပြ႔ဖက္ထားမႈကို ခံစားေနရၿပီး မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့လည္း သူ႔ရဲ႕အိပ္ေမာက်ေနတဲ့အူေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကို အရင္ဆံုးျမင္ရတယ္။ အဲ့တာက ငါ့အတြက္ေတာ့ တစ္ေန႔တာလံုးရဲ႕ ခြန္အားအရင္းအျမစ္ပါပဲ။ မင္းတို႔အေနနဲ႔ ငါေျပာတာကိုပိုတယ္လို႔ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔သာ ငါ့ခင္ပြန္းနီးပါးေခ်ာတဲ့လူကိုရခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ငါ့ကိုနားလည္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
ထားပါေလ.. အဲ့တာေၾကာင့္ အိပ္ယာႏိုးလို႔ငါ့မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ငါ့ခင္ပြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရရင္ အဲ့တာက ငါ့ကို သူမ႐ွိဘဲျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြကို ျပန္သတိရေစေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းကလြမ္းဆြတ္မႈနဲ႔ အဲ့ဒီတုန္းကေစာင့္စားခဲ့ရမႈ...။
YOU ARE READING
DongMian
Fanfictionမင္းမ႐ွိေတာ့တဲ့ ေဆာင္းခိုခ်ိန္ေလး မင်းမရှိတော့တဲ့ ဆောင်းခိုချိန်လေး
