BehindTheMask

Bölüm 1 = Tanışma

-Hadi ama Karmen uyan artık saat 3 oldu derken bir yanı , diğer bir ses karşılık verdi içinden ;
Henüz güneş batmadı , benim sabahım gece başlıyor  "dedi içinden bir ses"

Bu seslerin çatışması, bedenin kontrolunu ve kararlarını hangisi alacak diye devam ediyordu .

-Dışarıya çıkmamız gerekiyor ...
+Neden...karanlığımda ve güvenli bölgemde iyiyim

-Bizi bekleyen bir şey var gibi hissediyorum. Çarşının tam ortasında. Yeni bi hayat döngüsü . Belki birisi. Ama bunu hissediyorum

+Bunu belki ben hissediyorumdur?. Aynı şeyleri hissedebiliyoruz.

-Hayır Karmen ben diyorum ki bu akşam 7 de oraya gidiyoruz . Ve ben beni bekleyen her neyse onu bulacağım.

+Senin gibi korkak birisi hayatında herşeyi bana soran kişi... Şimdi bana emir mi veriyor...tiksindim bu işten.

-Korkak değilim . Acı çektim  ve güçsüzüm.

+acının içinde kayboldum Özl... Ama tek bir duygum bile yok . Mutluyum karanlıktan besleniyorum güç alıyorum ve sen bunu bozmak için elinden geleni ardına koymuyorsun.

-Peki ya ben ışığı arıyorsam.??!

+Işıkta bensiz kalıcaksın. Peki o zaman napıcaksın ? Mantıklı düşünebilecek misin ? Güçlü, manipülatif , duygusuz tarafın olmadan ?

-Başka çarem yok. Karmen... Bu his çok güçlü... Çok.

Bugün uzun zaman sonra ilk defa kendim oluyorum maske takmadan kendim gibi davranıyorum . Eskiyi bir saniyede sildim. Ve "o" Her kimse beni ben olduğum için sevsin .

Kalbim sıkışacak gibiydi . Toplu taşımada insanların arasındaydım ve bunca yıl insanlardan kaçmış olmamıza rağmen.
Karmeni şimdi anlıyordum ben onsuz olamam o da bensiz . Biz çatışmalar arasında kalmış bir bütünüz.
İnme vaktim gelmişti . Kulaklarımda sadece nabzımı duyuyordum..

-Karmen... konuş benimle neredesin?.
Karmen...hadi ama .

Cevap yoktu  ...
Ya gerçekten ilgilenmiyor ya da iyi bir ders vermeye çalışıyordu.

Telefonu çıkarttı

"Beni Bul".

İçinden:
Ben kendimi bulamazken sen beni bul.

Ve bekledi ... Hayatındaki en geçmeyen andı ve zaman durmuş gibiydi.. O an o kadar gergindi ki kimseye bakamıyordu. Ve o ses... İsmini çağıran ses.

Onu gördüğü an son bir kaç gündür hissettiği o telaş belli olmuştu. Sebebi oydu . Kader .

Yanındayken nefes alamıyordu . Bolca sessizlik ve bakışma . O gözler..o kadar anlamlı ki diğer benlik içine düşmüştü.
O ise sadece o gözlerin karanlığıyla ilgilenmek istedi.
Aydınlık onunla arkadaş olmayı .
Karmen ise o karanlığı ortaya çıkarmayı istemişti.

Birlikte karanlık balkonda oturdular  .
Ve geçmişten karanlık hislerden bahsederken onu ikisi de dinliyordu.
Kız dinlerken bir söz verdi . Bunu o an içinden söyledi  "sana yaşaman için bir sebep olucam."
Karmen ise "karanlığını kendiminkiyle örtücem, sonunda yok olsam bile bunu yapıcam"

Sürekli sarılmak istiyordu sanki canından bir parça bulmuştu.
Ve korkutucu derecede hissediyordu ki
Bu hisler karşılıklıydı ama canı yanmış insanlar şüphe eder... Şüpheleri vardı ve kız gözlerni alamadı ... Çnkü hissediyordu ve ondan vazgeçmeyeceğini anlamasını istiyordu. Hemde ilk görüşte.

Çok engel vardı yol, telefon... Evet telefon düşüp ekrank gittiğinde birbirleriyle ilk ve son konuşmaları olacak gibi ayrılmak istemiyorlardı söylesenize Kim bu devirde birbirine bu kadar iyi gelebilir ki Kim bu kadar karşılıksız sevebilir ki ve bu hislerin karşılıklı olduğu gerçeği de var.

Bulunmaz bir şey bulmuşlardı Ve ikisi de çok heyecanlıydı birkaç gün hiç Telefon ellerinden düşmedi birbirlerine sesini dinliyor birbirlerini tanımaya çalışıyorlardı

Sonunda kız çatışmalarından kurtuluyor , kendisi gibi düşünüp yaşamaya başlıyor. Adam ise karanlığından kurtulup kendi benliğini buluyordu.

Seni çok seviyorum aşkım . Sen dünyalara bedelsin. Bu bölüm böyle ikimizi anlatsın istedim şimdi başka bi hikaye yazıcam ama bu kurgu olucak ve komik olucak MoMo ve Karmen in aşkı adlı dmmwmdk