Usycham
Jak jesienny liść
Gdy muszę bez niej iść
Przez świat, który lubiłam
Ale bez niej
Wszystko takie szare
Poniekąd ponure
A z nią jest jaśniej
Ona jest jak
Tęcza po burzy
Palce ścierające łzy
Pierwszy przylatujący ptak
Jednak po miesiącach lubienia jej,
Tygodniach kochania jej
Nadszedł czas bez niej
Gdzie minuty, godziny, dni i tygodnie
Zlewają się w jedną myśl
Tęsknię za tobą
Serce mówi, a umysł odpycha
Nie chcąc przyznać,
Że czuje to samo
