7th Time Loop / 7. Zaman Döngüsü

BÖLÜM 9

Cilt 1 Bölüm 2 Kısım 2

Çok geçmeden Arnold'u buldu.

Vay be.

Yaklaşık on adam, haydutlar olduğunu tahmin ettiği, yerde iki büklüm yatıyordu. Ortalarında Arnold duruyordu, başka bir adamı yere düşürmek üzereydi. Kaşlarını çattı, kılıcını adamın boğazına dayadı. "Hepsi bu kadar mı yani?"

"Gwagh!"

Arnold haydutun karnına tekme attı, gözleri zalimlikle parlıyordu. "Kılıcımı çekme zahmetine girdikten sonra bana sunduğunuz heyecan bu kadar mı? Buna değmez bile. Şimdiden sıkıldım."

Kızgın değildi; aksine, sanki tüm bunlar bir hayal kırıklığıymış gibi, düşmanlarına ilgisiz bir hayal kırıklığıyla baktı. Arnold'un kendi şövalyeleri bile efendileri havaya girdiğinde ondan korkuyor gibiydiler. Arnold kılıcındaki kanı usulca temizledi ve kılıcı kınına sokmadan önce haydutun gömleğine sildi. Yerdeki adamların geri kalanı baygın görünüyordu.

Bekle, o kimseyi öldürmedi mi? Neden öldürmedi? Galkhein'a ulaşmadığımız için mi?

Arnold'un bile etrafta dolaşıp başka ülkelerin vatandaşlarını öldürmemesi gerektiğini bildiğini düşünüyordu. Ya da belki de henüz onun tanıdığı o acımasız canavara dönüşmemişti.

Arnold onun bakışlarını hissetmiş gibiydi, irkilerek arkasını döndü. Yüzünde, haydutlarla yüzleşmek için taktığı boş maskeden dünyalar kadar farklı, gerçek duygular belirdi. "Faytondan nasıl çıktın?"

Rishe omuz silkti. "Eğer size söylersem, bunu tekrar yapmamı engelleyebilirsiniz."

Arnold kıkırdadı. "Beni şaşırtmaya devam ediyorsun."

Nasıl oluyor da buz gibiyken birden on dokuz yaşında normal biri gibi görünebiliyorsun? Bu endişe verici.

Bir adam faytondan inip bağırırken Rishe huzursuzluğunu bastırdı, "Ekselansları! Yine mi!" O Oliver'dı, prensin hizmetkarlarından biri. Gümüş rengi saçları vardı ve aşağı yukarı Arnold kadar uzundu.

"Bütün bu şövalyeler ne için sanıyorsunuz, dekorasyon mu? Neden kendinizi tehlikeye atmakta ısrar ediyorsunuz?"

Rishe, Oliver'la henüz birkaç gün önce kısa bir süreliğine tanışmıştı ama Arnold'dan hiç de korkmuş gibi görünmüyordu. Ve, şey... haksız da sayılmaz.

Arnold'un yüzündeki tehditkâr ifadenin geri dönmesinden korkuyordu ama o sadece sinirli görünüyordu. "Öldürmeye hazır olduklarını söyleyebilirim. Bu kadar uzak bir yerde birden fazla yaralanma riskini almaktansa yükü üzerime almayı tercih ederim. Ve şimdiden yaralılarımız var."

O haklıydı. Birkaç yaralı şövalye ağaçların arasına bitkin bir şekilde yaslanmıştı. Arnold hâlâ eli ayağı tutanlara emirler yağdırdı. "Birinci bölük, yaralılara bakın. İkinci bölük, bu adamları tutuklayın."

"Emredersiniz, efendim!"

Oliver tatmin olmamış görünüyordu. "Ekselansları, bu zayıf bir gerekçe. İyi olmanıza çok sevindim ama Leydi Rishe'yi de düşünmelisiniz. Belki bir dahaki sefere bir grup katil haydutlarla karşılaştığımızda, eşinizin faytonda kalmasına müsade edebilirsiniz."

"Ona faytonda kalmasını söyledim!"

Rishe bakışlarını hızla kaçırarak dikkatini yaralı şövalyelere çevirdi. Ağır yaralı görünmüyorlardı ama yine de hepsi bitkin görünüyordu.

"Affedersin, bir bakabilir miyim?" Rishe *sıhhiyeci olarak görev yapan şövalyeye yaklaştı. Şövalye, onun varlığından irkilerek etrafına bakındı.