ŞARAB-I KEVSER ALGON

~Hani Ölürsekte Kalırsakta Birlikteydi~

Yanına gelince anın verdiği acıyla bacaklarım beni taşımadı yanına oturdum. Bizi izleyenlerden haberim yoktu. Bala hatun bayılacakken tuttular. Yüzümde bitkin bir hal vardı. Yaşadıklarım bana ağır gelmişti kalbim acıyordu zorlada olsa konuşa bildim.

-Alaadinim, sevgilim, masum, günahsız, sevgilim. Nasıl kıydılar sana...
Nasıl aldılar canını? Sana bunları reva görenler rahata mı erdi Alaadinim...
Kalk kalk Alaadinim... Kalk sevgilim senin yerin burası değil burası değil senin yerin... Sensiz naparım ben? Naparım ben sensiz.. Senden başka kimim varki? Hadi hadi aç gözlerini aç gözlerini medreselim aç gözlerini...

Dayanamadım. İçimdekileri atmak istedim artık yaşadığım herşey çok ağır geliyordu bana derken ortalığı inneten acı çığlığım yükseldi. Tüm Selçuklu duymuştu resmen... (Çığlığı burada anlatamıyorum. Ama youtube'a mahidevran sultanın çığlığı yazarsanız çıkar zaten birçoğunuz biliyordur.)

Derken gözlerim karardı. Ölmek istedim. Daha evvel ne de çok acı çekmiştim. Ama bunun yanında bir hiçti. Daha fazla dayanamadım. Kendimi huzurun kollarına teslim ettim. Ama umduğum gibi olmadı. Sadece bayılmıştım.

-Alaadinim Oğlum!

Alaaddinin dili tutuldu. Gözünden akacak yaşlara engel oldu meğer n ne de çok severmiş onu hilecisi, goncanın bayıldığını fark ettiğimde hemen ayaklandım. Herkes şok geçirdi. Osman bey konuşmaya başladı.

-ALAADDİN NOLUR BURDA EVLAT SEN SEN NASIL? DERHAL İZAHAT VER!

-Beyim Yenişehir'e varanda herşeyi anlatacam lakin imdi goncamı götürmemiz gereklidir.

Herkes şok içinde olsada, Alaaddin tabipti o eğer öyle diyorsa gerçekten bir şey vardır.  Herkes bunu bildiği için  Goncayı' da  alıp Yenişehir'e doğru atlarını sürdüler.

Gerçekten çok kısa bir bölüm oldu farkındayım ama söz telafi edicem.
İstek Bölüm veya istek sahneleriniz varsa zevkle yaparım. Hiç çekinmeyin direk söyleyin zaten konuda bulamıyorum.