The Rain of Hearts (Seasons of Love #1)

02

1st year College, Psychology Student, Sade Calyx Fortura

I woke up real early because we have a student council meeting. Before you could ask, Yes. I'm a member of the Psychology Department's Student Council as it's President. I told you, I've got the looks, the money, the body, and the giant talong--este giant heart and mind.

I was getting ready when I received a phone call from my mom.

Hello? Mom? This is Sade speaking.

Hello, Sade? Paalis ka na ba?

Not yet, Ma. I was just getting ready.

Tumawag kasi sakin si Tito Arthur mo, and nasabi niya sakin na wala raw maghahatid sa dalawang anak niya. Pwede mo ba silang daanan at isabay papasok sa school? Parehas naman kayo  ng department nung kapatid ni Irish eh.

Sure, Ma. Pasabi nalang po kay Tito na paalis na ako. Tatawagan ko na rin si Irish.

Binaba ko na ang tawag at binilisan ko na nag kilos ko.

I called Irish to tell her that they should get ready, because I'm going to pick them up. Medyo labag sa loob ko na sunduin sila dahil mabagal kumilos si Irish at baka malate pa ako sa meeting namin, pero dahil mabait akong anak sa ina ko, pumayag nalang ako.

I'm on my way to Tito Arthur's house to pick Irish and her sister, when I received a call from Matt.

Ang mokong na ito ay hindi tatawag ng maaga kung walang problema. Walang gana ko itong sinagot.

What do you want, Matthias Ford?

Bro! Help me! I think I'm sick!!

Nababaliw na ba ito? iiling-iling kong tanong sa isip.

What's wrong? Kung may sakit ka man, di ka mamamatay agad. Masama budhi mo.

That's kinda....offensive. But anyways! I really think I'm sick. B-because!!!

Sabihin mo nalang. Nag d-drive ako.

Eh, kasi! You know that nerdy student, Salcedo from Accountancy Department? He was ugly but!!! Lately.....when I- I'm sorry, Bro. Talk to you later, He's here! Bye!

Binaba niya ang tawag as I continued driving. What about that student?

Tuloy-tuloy lang ang pagmamaneho ko hanggang sa nakarating na agad ako sa mansion nila Tito Arthur. Ang mansion nila ay may kalakihan na rin, pero mas malaki pa rin ang sa amin. Not that dun pa rin ako nakatira. Tito Arthur's family, the Santos Clan, is one of the oldest and powerful clan here in the country, kung kaya't kilalang-kilala na ang pamilya nila. It's the same with ours, ang Fortura Clan, ay isa rin sa mga ito. But the only difference is that, We, the Fortura Clan is is still as powerful as before. The Santos Clan is only second in the ranking when it comes to being the wealthiest family in the country, syempre nangunguna ang pamilya namin.

As I went out of my car, agad akong sinalubong ni Manang Nena. Their Maid.

"Good Morning po, Sir Sade. Susunduin niyo na po ba sila Ma'am Irish?", magalang na tanong niya sa akin.

"Opo, Manang. Oo nga po pala, wag niyo na po akong tawaging 'Sir', hindi naman po ako ang ama ko. Hindi rin po ako sanay na tinatawag ako ng ganun ng mga taong mas nakakatanda sa'kin.", nakangiting sambit ko sa kanya.

Kinuha ko ang kamay ni Manang Nena at nagmano ako rito. Hindi maiiwasan ang pagmamano ko sa mas nakakatanda sa'kin. Ito ang itinuro at nakagisnan namin ng pamilya namin, ang rumespeto sa mas nakakatanda. Kaya naman ay hindi kami basta-basta nagpapatawag ng 'Ma'am' at 'Sir' sa kanila, maliban na lamang kung nasa loob ng opisina.