İz Yeşim Zorlu ( Aile Kurgusu)

04

Okuldan eve dönüyordum günüm berbat geçmişti herkes benle dalga geçmişti

Hiç bir zaman arkadaşım olmadı olmuyor hepsi beni dışlıyordu

Üzerimdeki kıyafetlere baktım eskimişlerdi fakirim diye herkes benimle dalga geçip dışlıyordu

Yırtık olan ayakkabılarıma baktım fakir değildik sadece ailem bana para harcamıyordu

Eve gelince çantamla odama geçtim çantamı çıkarıp yere koymam ile kapı sert bir şekilde açıldı korkuyla geriye  doğru adımlardım babam bana yine gülüyordu

Nedenini bilmediğim bir şekilde bana her güldüğünde korkuyorum ama benimle oyun oynardı

Cemil " Oyun zamanı"

Nedenini bilmiyorum ama evcilik oynamayı sevmiyorum başka oyunlar oynamak istiyorum

" Evcilik oynamak istemiyorum"

Yüzündeki gülümseme silindi bana sinirle bakmaya başladı

Cemil " Hayır oynayacaksın seni küçük sürtük!"

Bağırması ile geriye adımlamaya başladım üzerime doğru gelmeye başladı

" Lütfen gelme istemiyorum!"

Bağırmam ile daha çok sinirlenip bana tokat attı yere düştüm uzun saçlarımı tutup çekti

Acıyla inledim ama umursamadan beni sürüklemeye başladı

Bodruma getirdi beni yere itti yere düştüm kemerini çıkardı korkuyla geriye doğru gittim

Acımadan vurmaya başladı çığlıklar attım kimse duymadı

Ağladım kimse gelmedi

Uzun bir süre sonra dövmeyi bıraktı pantolonu çıkardı üzerime doğru geldi

" Lütfen gelme... Yapma..." Dedim ağlayarak

Nefes nefese uyandım yine o lanet gecelerden birisini görmüştüm duvardaki saatte baktım sabahın 6'sı idi yataktan kalkıp banyoya girdim soğuk duş alıp üzerimi giyinip odama döndüm

Sadece göğüs bölgemi kapatan beyaz bir crop ve mavi kot şort giymiştim. Dün gece yere attığım yazmayı düzeltip yine taktım

İz'lerimi her zaman şu geçirmez kapatıcılarla  kapatıyorum bu yüzden açık giyinmem sorun olmuyor. Çantamdan resim defterimi ve kalemi aldım telefonu kot şortun cebine koyup

Odamdan çıkıp medivenlerinden indim hole çıkınca kimsenin olmadığı görünce rahat bir nefes verip bahçeye doğru yürüdüm

Büyük bahçede bir ağacın dibine gidip oturdum. Defteri açıp çizmeye başladım 

Ağaçların arasında bir kız çizdim öylece karşıya bakıyordu ormanın karanlığına

Samet " Yalnızlık bilincinden ki insanların resimlerine benzemiş"  gelen sesle  irkildim hemen kafamı kaldırıp Piskolok beye baktım

" Neysin sen piskolok mu?"

Yanıma eğilip resmi aldı

Samet " Evet piskolokum "

Şaşırmış gibi yapp defteri elinden aldım

" Birincisi yalnızlık çekmiyorum ikincisi resim yeteneğimi geliştirmek için farklı türleri çiziyorum sıra buna gelmiş tesadüf anlayacağın "