KIRMIZI | Kenan Yıldız

seven 'memories'

"Rakibimiz güçlü ama bizim kalitemiz de ortada."

Devin Acar

"Meze rakının yanında yenmiyor mu ya?"

Dilay'ın dediğine nefesimle güldükten sonra mezeyi tabağıma bir kaç kaşık daha koyup masaya doğru ilerledim.Sanki hayatında çok rakı masası görmüştü de konuşuyordu.

"Lan ben bunun yerine panik yaptım,yüzünden düşen bin parça şu hale bak."

İlayda yanındaki Helin'e dönerek beni kastederken Helin'in kaşları çatılmıştı.Kahvaltıdan sonra basın toplantısı vardı ve ilk basın toplantıma çıkacaktım.Aslında sabahki takım toplantısında duyunca biraz şaşırmıştım ama sonra daha büyük bir kaygım olduğunu hatırlayarak bunu arka plana attım.

"Devin,iyi misin?"

Elimdeki çatal ve kaşığı tabağa bırakırken tiz bir ses tüm salonu doldurmuştu.

Gözlerim dolarken hızla masadan kalktım ve çıkışa doğru koşturdum.Kızlar da kalkıp arkamdan gelirken hıçkırıklarım çoktan kendini bırakmıştı.

Çıkış kapısına geldiğimde girişteki merdivenlere çökerek ellerimi yüzüme kapattım.

"Devin!"Helin önüme gelip ellerini ellerimin üzerine koyduğunda şiddetli ağlamam hala devam ediyordu.

"Devin aç şu yüzünü n'olur?Bak anlat da rahatla,sıkıştırma kendini."

Ellerimi yüzümden çekerek derin bir kaç nefes aldığımda yüzümü gökyüzüne çevirdim.Biriyle göz göze gelmek bile korkutucuydu şu an.

"N'oldu?"Helin sessizce Dilay'a sorarken cevap vermek yerine derin bir iç çektiğini duydum.

Gözlerimden yaşlar akmaya devam ederken hıçkırıklarım susmuştu,en kötüsüydü zaten yalnızca yaşların serbest kalması.

"Kızlar!Sorun mu var,n'oluyor?"

Eda ablanın sesi arkamızdan gelirken Helin mahçubiyetle söylendi ona karşı.

"Ya abla sinirleri bozuktu bu aralar,patladı kendince.Biz yanındayız merak etmeyin."

Eda abla Helin'in dediklerine rağmen gitmezken önüme gelerek yüzümü ellerinin içine aldı.

"Devincim,canım bana anlatmanda hiç bir sakınca yok tamam mı?Kızlar yemeklerine devam etsin,biz seninle biraz dolaşalım,hadi kalk güzelim."