Probinsyana Girl

Kabanata 3

Serafina

Katahimikan ang namayani saaming dalawa habang naglalakad sa hallway. Hindi naman nag tagal ay nagnakarating na kami sa sobrang laking cafeteria. Naka tayo kami malapit sa entrance ng cafeteria.

Nasaan kaya ang babaetang yun?

Palinga linga ako sa paligid, habang si Miss Falcone ay nakatayo sa harap ko na tila may hinahanap din. Bat naman kase ang liit ng babaeng yun, ayan tuloy diko siya mahanap.

"Who are you looking for?"

"Ay kabayong tukwa!" Nagulat ako ng biglang nag salita si Miss Falcone na nakaharap na pala saakin.

Pansin ko lang pareho sila ng pinsan niya na mahilig mang gulat. Si Nathan naman sa likod susulpot, si Miss Falcone naman ay biglang haharap at mag sasalita.

"What's kabayong tukwaw?" Tela nahihirapan pa itong sabihin ang tukwa, kaya natawa ako.

"It's Tuk-wa po miss." Medjo natatawa kong sabi. Confusion is written all over her face. Pinaghiwalay ko na yun ha, di niya parin alam kung paano sabihin ng maayos?

Don't tell me to overthink siya sa kabayong tukwa. diko ngadin alam ang ibig sabihin non, sadyang expression lang yun saamin sa probinsya.

"Diko din po alam, expression lang po yan samin eh," I said, trying to suppress my smile. She just nodded her head, at tumingin ulit sa paligid.

She's so cute when she's confused.

"Who are you looking for earlier?" She asked while looking at the people in the cafeteria.

"My friend, po."

"Let's go. Maybe she's with them," she coldly uttered at Naunang Mag Lakad Saakin. Agad naman, akong sumunod sakaniya.

Pansin ko ang pagtahimik ng buong cafeteria nang mag simulang maglakad si Miss Falcone. Ilang mesa lang ang aming nadaanan, hanggang sa marating namin ang mahabang mesa. At nakita ko doon si Bianca.

"Sena, finally you're here!" Biglang sabi ni Bianca na kinalingon ng mga kasama niya sa table.

Nasa gitna ng dalawang babae si Bianca, at ang kaharap niya ay dalawang lalaki. Ang dalawang babae ay halatang mga professor, dahil sa mga suot nila.

"Hey, Fina." Si Nathan pala ang isa sa lalaki na nakaupo sa harap ni Bianca. "Hoy, Christian, doon ka sa gitna, dito sila ate." Saad nito sa kaibigan sabay hampas sa balikat. Padabog namang tumayo ang isang lalaki, at umupo sa may pinaka gitna ng table. "Ate and Fina, dito na kayo umupo." Tinapik ni Nathan ang magkabilang bakante ng upuan.

Liningon ko ang professor na nasa aking likod ngayon na naka poker face, at naka cross ang mga kamay sa dibdib.

"You sit first," said Sabi Nito. Agad ko naman siyang sinunod at tumabi kay Nathan na nginitian ako agad.

"Move," Miss Falcone uttered coldly while looking at us with her icy eyes. Agad naman akong umusog, maging si Nathan. Umupo ito sa tabi ko.

"Himala at naisipan mong kumain sa canteen ngayon." Tila naghihinalang saad ng babaeng nakaupo sa kaliwa ni Bianca.

"I wonder why," the girl at Bianca's right side suspiciously said while eating her pasta.

"Shut up, both of you," the girl beside me coldly said. sitting elegantly while crossing both of her arms.

"Fina, what food do you want? Libre ko na total bago ka naman." Biglang saad ni Nathan na kinatuon ng atensyon ng lahat sa kaniya, maging ang professor na nasa tabi ko.

"Luh, ang daya! Bat kami ni Christian walang libre." Reklamo ni Bianca.

"Bago ka ba? atsaka may pera naman kayo," Tugon ni Nathan na kinairap ni Bianca.

"You sure?"

"Sure, na sure, pati sayo." Pabirong saad nito.

The professor next to me made a "Tsk" sound, causing me to glance at her. However, she was already engrossed in her cellphone.

Binalik ko ang tingin kay Nathan at nginitian ito. "Anything, basta edible." Nakangiti kong saad. Bahagyang na mula ang mukha ni Nathan at nag-iwas ng tingin na aking pinag taka.

"How about you ate?" Tanong nito sa pinsan.

"Same as her," she nonchalantly said. Agad namang tumango si Nathan at tumayo.

"Chris, samahan mo ko." Agad namang tumayo ang kaibigan nito at umalis agad sila.

Ang naiwan nalang dito sa mesa ay kaming limang babae.

"Hey, little girl, what's your name?" Biglang tanong ng babaeng nasa kaliwang bahagi ni Bianca. She's smiling at me from ear to ear. She's the type of girl you'd instantly get along with, just based on her looks. I guess she's as bubbly as Bianca.

"Serafine Reize T. Juarez po." Saad ko habang nakangiti ng malapad.

"You have a beautiful smile. Kaya pala." The way she said it to me, it seemed like she was hinting at something with her last words, but I brushed it off. "Anyways, the girl on the right is Professor Morgana K. Vasquez," she said, introducing the woman next to Bianca.

She just nodded slightly, then went back to her phone and food. She's the kind of person similar to the professor beside me. She's cold, but not too cold.

"And I am Professor Alisha Kaye B. Martinez," she introduced herself. "I guess I don't need to introduce the professor beside you, because you know her already." Saad nito sabay tingin sa babaeng busy parin sa cellphone niya. I nodded and chuckled.

"Sena," Tawag saakin ni Bianca na kinalingon namin ni Professor Alisha. "Saan mo pala nakilala si Natnat? Parang close na kayo, eh?" she curiously asked.

"We met at the airport; he said he's waiting for his cousin at that time, but he saw me, kaya inapproach niya ako," I explained, which Prof. Alisha and Bianca answered with a nod. Kaming tatlo lang yung naguusap, dahil busy ang dalawang professor sa kanilang mga cellphone.

"Serafina, saan nga pala yung totoong tirahan mo?" Tanong ni Prof. Alisha habang sumusubo ng pagkain.

"Samar po."

"Where sa samar?"

"Calbayog po."

"Sabi nila maganda daw jan eh." Biglang singit ni bianca sa usapan. It's true. For me, Calbayog is one of the most beautiful places in Samar.

"Oh, really? Can we go there someday?" May pananabik sa boses na tanong ni Prof. Alisha. I smiled and nodded. They both giggled, which made me smile even more.

Bagay sila.

Both of them have the same personality, and you really can't deny that they really suit each other, but it seems like there's someone named Bianca. I've been noticing the subtle side eye from Prof. Morgana every time Prof. Alisha and Bianca laugh. Then Bianca keeps on complaining as if someone is pinching her...

"Here's your food, Fina." Nawala ang atensyon ko sa mga taong nasa unahan ko ng biglang may tumabi saakin at linagay sa harap ko ang isang tray na may mga pagkain.

Liningon ko si Nathan na nasa tabi ko ngayon at ngumiti. "Thank you," I sincerely said. He smiled at me and said, Ginulo ang buhok ko. Pero napunta agad ang atensyon ko sa professor na nasa tabi ko ng banggain niya ang braso ko.

"Are you okay, Prof?" I worriedly asked. She turned her head to me and looked at me coldly at Inirapan ako. She fixed her food on the table and started eating.

I smiled to myself and shrugged my shoulders as I glanced at the tray filled with food. However, my smile quickly vanished when I peered into one of the bowls. It contained shrimp, to which I am allergic. I felt nervous, and sweat formed on my forehead as I stared at it. I recalled the last time I ate shrimp, and it almost cost me my life. I was extremely scared to eat it again, but it would be embarrassing not to, especially since it was free and would be a waste.

I carefully took away the salad, juice, piece of cake, and finally, the shrimp. However, as I reached for the shrimp on the platter, a hand abruptly snatched the bowl.

"Akin nalang to, this is my favorite," the professor beside me nonchalantly said at walang pasabing kinuha ang shrimp.

"O-okay po." Nauutal akong tumango sa sakaniya. She didn't give me a single glance because she was busy eating the shrimp.

"Sera, wanna go with us later?" Bianca suddenly said sa gitna ng katahimikan.

"I'm telling you, serafina, pag si Bianca mag aya sayo mag auto decline ka na." Saad ni Christian na kinalito ko.

"Truth." -Nathan.

"Tanga!" -Bianca

"Language, Gonzales." Napatikom ng bibig si Bianca ng biglang mag salita si Prof. Morgana sa tabi niya.

"Saan ba punta niyo?" I asked. Total wala naman akong gagawin mamaya, why not sumama nalang?

"Mall." This time si Nathan na ang nag salita.

"Pass. No money ang fina niyo," I said, chuckling a bit.

"May treat." Biglang saad ni Nathan na kinalingon ko sakaniya.

I shook my head out of disapproval. "No, you already treated me to lunch, and malaking utang na loob ko na to sayo."

"Utang na loob? Don't consider my treat as utang na loob, because I'm not expecting anything in return." Mukhang seryoso si Nathan, pero ayaw ko paring pumayag. Iniling ko lang ang ulo at kumain ulit.

"Go with us, Serafina, sasama naman kami, right girls?" Tanong ni Miss Alisha sa dalawang professor na seryosong kumakain. The two professors just nodded.

"Next time, nalang po ako sasama, miss, kung may pera na," I said to her while smiling. Biglang nalungkot ang mukha ni Miss Alisha at nag simula na ulit kumain.

"Pero ayaw mo ba tal-Sabi ko nga hindi ka sasama eh, pipilitin ba kita? Hindi ah, quiet kaya ako." Hindi natapos ang sasabihin ni Bianca saakin ng sinamaan ko siya ng tingin.

Tumahimik ang mesa namin hanggat maubos na namin ang kinakain namin. Pagkatapos ay kanya kanya ng nagsi alisan ang mga tao sa mesa namin, dahil sa mga klase nila. Ang naunang umalis ay si Prof. Falcone dahil marami pa daw itong gagawin, sumunod ay si Prof. Morgana, at kasabay niya si Prof. Alisha. Pagkatapos ng ilang minuto ay umalis na din si Nathan at si Christian dahil may training pa daw sila sa basketball. Hindi nag tagal ay sabay na din kaming umalis ni Bianca da Cafeteria, dahil pareho kaming may klase sa hapon. Iba ngalang ang subject, pero magka tabing room lang.

Pagka pasok ko ng room ay biglang tumahimik ang mga tao sa loob, at nag bulong bulungan.

"Is she the provincial girl?"

"I guess so."

"She's so cute, though."

"I agree. Pwede siyang ilaban sa Miss Serependity University next month."

"Halaa oo nga, malay mo this time yung building na natin yung makakuha ng crown."

Hindi ko na pinansin pa ang sinasabi nila at nagpa tuloy nalang ako sa paghahanap ng bakanteng upuan. And I saw a vacant seat sa may pinaka gitna at dalawang babaeng doon na nagkukulitan.

"Excuse me, can I sit here?" I politely asked, and they turned their attention to me.

"Why?" the girl with red hair asked.

"Ha? taken na ba to?"

"Hindi pa, pero pwede naman akong maging taken basta ikaw," the red-haired girl said while smirking.

Ha? May sayad ba to?

"Ay hehehe sorry sa kaibigan ko, yes, pwede ka dito umupo." Alinlangan na ngumiti saakin ang babaeng nakaupo sa tabi ng upuan na uupuan ko sana.

"Bakit pa siya jan uupo? Eh, pwede naman sakin?"

"Tangina mo, Rain, pag ako na bwesit sayo itatapon talaga kita west Philippine Sea. Sit here." Tinapik niya ang upuang katabi niya at agad naman akong umupo.

"You're the province girl na usap usapan ng buong campus right now." Saad agad ng red hair ng ma upo ako.

"Ha? Me? Why?" Naguguluhang tanong ko habang tinuturo ang sarili.

"Yes girl, hindi mo alam?kanina kapa usap usapan dito. Ikaw kase yung unang scholar dito sa school, and girl, you're so beautiful." Kita mo ang pagka mangha sa pagkasabi ng babaeng katabi ko.

"You have beauty, na pipilahan ng lahat," the red-haired girl said, na kinatango naman ng isa.

"By the way, I am Francine Mae K. Rublez, and this girl with red hair is Rain Shiana M. Tan," the girl beside me said while smiling widely.

"Serafina Reize T. Juarez." Nakangiti kong pakilala.

Hindi pa dumadating ang professor, kaya nag usap usap muna kaming tatlo hanggang sa maging komportable ako sakanila. Hindi naman mahirap makipag close sakanila, dahil bukod sa may pagka same vibe kaming tatlo, ay sobrang bait din nila. Mga kalog ngalang.

We stopped talking when a beautiful girl wearing her sweet smile entered our room.

"Good afternoon, everyone. I am sorry for being late." She apologized while putting her things on the table. Pagkatapos ay sumandal siya sa mesa habang naka cross ang mga braso sa dibdib, at linibot ang mga mata.

Our gazes locked, and a sweet smile spread across her face, to which I responded with a nod of acknowledgment.

"I will be discussing our lesson tomorrow, because it's our first day of school. However, since I don't know all of you, I want you all to introduce yourselves. Let's start at the back." Her tone was earnest, yet a faint smile graced her lips.

"Cute ni ma'am." Kinikilig na saad ni Rain habang nakantingin sa unahan.

"Forda truth." Tumatangong sabi ni Francine.

Nag simula ang pagpapakila ng klase sa likod, hanggang sa umabot na saamin, at saakin.

"I am Serafina Reize T. Quarez, 18 years old. I love reading books and singing," I said while smiling at me. All of their attention is on me; that's why I'm a bit nervous. Lalo na pati si ma'am, ay hindi talaga inaalis ang tingin niya saakin. I finished my introduction, but their eyes are still on me.

"Wohh ang cute ng nginit niya!"

One of my classmates suddenly exclaimed.

"It's true. I will not object," the professor suddenly said while looking at me instantly. Mas nagingay ang klase dahil sa sinabi ni ma'am. "You can sit now." Nakangiting saad nito.

Huminga ako ng malalim ng maka upo ako. That was so embarrassing.

"Pati si ma'am naakit sa charm mo girl." Panunukso ni Francine habang sinisiko ako.

"Sa ganda mo ba namang yan mapapa sabi ka nalang talaga, I will not object," Rain said, mocking our professor's voice. Umiling lang ako sa kanila at natawa.

The teacher introduced herself in front of the class, and her name is Cassandra Vaine G. Hermoza. What a beautiful name! But the name of my adviser is more beautiful.

Wait? Why am I comparing their names?

Umiling nalang ako sa sarili kong iniisip at nsg focus sa professor na nagsasalita sa unahan.

"I'll go now, everyone," she said while smiling at Umalis, but before she exited the classroom, she looked at me first and smiled, which I also returned with a smile. I saw how her cheeks reddened, and I smiled again because her ears reddened too. Tumango lang ito ng kaunti at tuluyan ng umalis.

"Hoy! Nakita namin yun ha." -Rain

"Si ma'am nag blush?" - Francine

"Crush ka non pusta tayo." -Rain

"Ako! pusta ko pusa mo," Francine said, na nagpa inis kay Rain. They're arguing, na parang mga bata.

"Baka dahil mabait ako," I said while laughing slightly.

"Oki, sabi mo eh." -Francinez

I continued talking until maubos ang oras at mapunta naman kami sa ibang room. Hindi na namin kaklase si Rain sa last subject, kaya kami nalang ni Francine ang mag kasama ngayon.

Hindi din naman nagklase sa last subject dahil intro lang din ang nangyare. After our class, ay nag paalam kami agad ni Francine sa isa't isa.

I'm currently walking right now to the parking area of the school. I checked my wrist watch, and it's already 5:00 p.m.

"Sera! Wait!" I stopped from my tracks when I heard Bianca shouting at my back. Hinihingal itong lumapit saakin, napakapit siya sa dalawang tuhod niya.

"Bakit ka kasi tumatakbo?"

"You're so fast, Kase." Hinihingal paring saad nito, "So, ito na nga, hindi ka ba talaga sasama sa mall?"

"No, sa susunod nalang ako, promise." Nakangiti kong saad.

"Sabi nila promises are meant to be broken; sana yang promise mo hindi!" Dinamdam niya pa talaga.

"Yes, I promise."

I hate breaking promises; that's why pag nagsasabi ako ng promise ay gagawin ko talaga.

"Sure, yan ha? I'll go na; nag hihintay na sila Nathan sa mall." Saad nito sabay takbo.

"Ingat!" Sigaw ko. Liningon niya ako at kinawayan. I think mag cocommute lang siya. Agad akong naglakad papunta sa parking area.

..........................................................................................

"Pano na ako nito ngayon?" Naiiyak kong saad. Pano ba naman kase when I arrived, kong saan naka park ang sasakyan ko ay nakita kong flat yung front na gulong. I grabbed my hair because of frustration.

I was busy looking at my tires, nang may pa atras na umaandara na sasakyan, kaya tinignan ko ito nga maigi.

Bat paatras to? Ano trip niya sa buhay?

The car suddenly stopped in front of me, at nagulat ako nang bumababa ang bintana at nakita ko doon si Miss Falcone.

"Good evening, ma'am." evening na dahil inabutang nalang naman ako ng six pm dahil sa mga gulong ko.

"Get in," she said, na pinag taka ko.

"Ha?" lutang kong tanong.

"Get in; I'll drive you home," she said seriously.

"H-ha? Wag na po nakakahiya." Umiiling kong saad.

"It's dark now, and dangerous kung mag cocommute ka."

"Mag gagrab nalang po ako. Tama grab po." Nahihiya akong tumawa at kinamot ang batok.

"Papasok ka o ibabagsak kita?" Mabilis pa alas kwatro akong pumasok sa passenger sit niya. At ang mabango niya, namang pabango ang aking naamoy.

Ang bango talaga.

"Hehehe, masyado ka namang pong seryoso sa buhay ma'am." Saad ko habang kinakabit ang seatbelt, pagkatapos ay umayos ako ng upo. She just rolled her eyes at me and nagumpisa ng mag-maneho.

Sungit naman nito. Pasalamat ka maganda ka.

She was busy driving; that's why I took this opportunity to admire her car. Aside from sobrang bango nito, ay pang dalawa lang pala ang sasakyan na to. The interior design is so cute, but the color of the light is not good for me. I mean, it's cute but plain.

"The color of your lights is so plain." I immediately covered my mouth when I realized what I just said. Liningon niya ako at nag-peace sign lang ako with a small smile. Iniling niya lang ang ulo niya at nag-focus ulit sa pag-drive.

Habang nag-drive siya ay tinanong niya saakin kung saad daw ang location ko, and I was shocked ng nalaman ko na same subdivision lang kami. Medjo malayo lang siya ng kunti dahil nasa unahan pa siya. Kanina ko paring napapansin na buka ng buka ng bibig si miss, pero isasara din, parang may gustong sabihin.

"Thank you sa pag hatid, Prof." Nakangiti kong saad. She just nodded.

When I was about to open the door of her car, she suddenly grabbed my arms, causing me to turn my face to my arms, na hinahawakan niya. An unfamiliar electricity brushed against me. We both looked at my arms at agad niyang kinuha ang kamay niya sabay iwas ng tingin.

"W-what's your favorite color?" Tanong nito habang nasa unahan ang tingin.

Nagtataka man ay pinili kong sagutin ang tanong niya. "Violet po."

"Okay, you can go now."

Nagtataka naman akong lumabas ng kotse niya.

"Take care, Prof." I said before closing the door of her car. She slightly nodded, and I closed the door. Agad naman itong umalis.

Bakit siya nagtanong ng favorite color ko? Mukha ba akong elementary? Baby Face lang ako pero hindi ako elementary.

Pumasok ako ng bahay na may pagtataka.