BİR KAHVE BİR PROJE

1.BÖLÜM

"Takıntıların seni ele geçirip, bir çembere kapattığında,

Şeytanlar yalnızca daha fazlası için fısıldadığında;
Zamanla kendini öldürüceksin.

Sonrasında ise; kendini prensin kollarına bırakmayı öğreniceksin"

🦪

Küçük takıntılar, büyük sorunlar getirir.

Hayatımı zor duruma sokan en büyük etken kendime bulduğum ufak takıntılardı. İlk başta onların ufak olduğunu sanarak yola koyuluyordum, ama sonrasında işler değişiyor ve ufacık takıntım, tüm hayatım oluyordu. Böyle olmamın en büyük nedeni ise, annemdi. Belki. Çünkü ben öyle olduğunu düşünüyor, ama bir yandanda bunun olmamasını diliyordum.

Neredeyse tüm hayatımı bağladığım insanın, beni bu denli zorluklarla baş başa bıraktığı düşüncesi yaralıyordu. Ne kadar kendimi kandırsamda, günün sonunda gerçekleri tabikide biliyordum.

Saatlerdir baktığım ve artık gözlerimin yanmasına neden olan laptobu kapattım. Saatlerdir başımda oturuyordum ve artık ışıktan gözlerim yanıyordu. Üniversite 1. Sınıf öğrencisiydim ve mimarlık okuyordum. Tam üç aydır bir proje üzerine çalışıyordum ve gecelerim ile gündüzlerim tam anlamıyla birbirine girmişti.

Bir şeyi başarmak istediğim zaman, kendime olan acıma duygum tamamen sıfıra iniyordu.

Gözümdeki gözlükleri çıkartıp çalışma masamın üzerine bıraktım ve yorgunlukla şakaklarımı ovmaya başladım. Telefonumun ekranına bir bildirim düştüğünde beklemeden uzandım ve bildirime tıkladım. En yakın arkadaşım her zamanki gibi hâlâ sağlıklı bir birey olarak hayata devam edip etmediğimi sorguluyordu.

Mira'm; Benim tatlı çöreğim her zamanki gibi dersmi çalışıyor yoksa koca kıçını devirip kahvesinimi yudumluyor.

İdil;Ders çalışmayı tam olarak şuan bıraktım.

Mira'm; Projen nasıl gidiyor.

İdil; Bitmesine çok az kaldı, ama şuan ara verdim.

Mira'm;Bebeğim kendine fazla yüklenmemelisin, bunu sana her zaman söylüyorum.

İdil; Biliyorum, ama sende bilmenin bir şeye yaramadığını biliyorsun.

Mira'm; Hadi bu gece benimle dışarı çık.

İdil; Bu güzel bir fikir, lakin şuan kendimi bir babaanne gibi hissediyorum

Mira'm; Hazırlan güzellik sarı bomban seni almaya geliyor.

İdil; Sen durmadan beni kandıran küçük bir yılansın.

Mira'm; Bu yılan bir deri gibi bedenini saran seksi siyah elbisesini giymeye gidiyor.

Mira'm; Sende o beraber alıp dolabının en ücra köşesine fırlattığın gri elbiseni giyiyorsun.

Gülerek telefonu kapattım ve yorgunca oturduğum sandalyeden kalktım. Tam üç saattir aralıksız bir şekilde oturmuş burada projem için uğraşıyordum, bir şeyler için uğraşmak hayat mottom haline gelmişti. Ve benim ufak ama bana zarar veren bağımlılığımdı.