Kalbim Yanımda ~ B×B

1

🌟Başa Gelen Çekilir devam kitabı niteliğindedir.

🌟İlk kitap okunmadan da anlaşılabilir ama yine de bir göz atmanız tavsiye edilir.

İyi okumalarr❤️

...

Birkaç sarhoş önünden geçerken üzerlerine sinmiş biranın pis kokusuna burun kıvırdı, genç kız. Bu izbe sokağa nasıl geldiğini bilmiyordu ve gece yarısı kendisine yardım edebilecek ayık birisini de bulamıyordu.

Soğuk köşelerde uzanmış evsizlere bakmamaya çalışarak sokakta yavaş adımlarla ilerledi. Karşı tarafta toplanmış içen ve yüksek sesleriyle gürültü yapan adamları gördüğünde hızla bir diğer sokağa saptı. Telefonu da tam bozulacak zamanı bulmuştu!

Yaklaşan adım seslerini duyunca soğuk kanlı olmaya çalışarak adımlarını hızlandırdı. Kendi adımlarıyla birlikte hızlanan diğerleri kalbinin ritmini bozarken usulca kafasını arkasına çevirdi.

Pek tekin görünmeyen adamın kendisine iğrenç bir gülümseme verdiğini gördüğünde hiç durmadan çığlık atarak koşmaya başladı, topuklularının verdiği izin dahilinde bir hızdı bu.

Kalbinin pisliği adeta yüzüne yansımış denilebilecek çirkinlikteki orta yaşlı adam, kızı kolundan tuttuğu gibi duvara yaslarken hırıltılı nefesini onun yüzüne üfledi.

Ucuz bira kokusu kızın midesini ağzına getirmeye yetmişti, dahasını kaldıramazdı. İttirmesine rağmen kendisini sıkıca tutan adamla gözlerinden damlalar döküldü ve aynı gözler koca bir umutsuzlukla kapandı.

Evrenin herkes için bir planı vardı. Orada sadece onlar yoktu. Bunu karşısındaki adamın inlemesiyle anlamıştı. Bu zevk alan bir adamın inlemesi değildi, acı çeken bir adama aitti.

Korkuyla araladı gözlerini. Adam karnını tutarak yere eğildiğinde hızla onu ittirdi. Ne olduğunu anlamak için etrafına bakındığında sokaktan hızla uzaklaşan siyah kapüşonlu adamı gördüğü gibi ani bir cesaretle onun peşinden koştu.

"Pardon! Bakar mısınız?"

Adamın kolunu tutup kendisine çevirirdi. Ancak adam değildi, daha çok gençti, belki çocuk. Pekala çocuk da sayılmazdı.

Oğlan, boş bulunmuş olmalı ki sendeleyerek yere düştü.

"Ne istiyorsun?"

Sönük, yorgun yeşiller sitemle sordu. Kurtarmıştı işte, çekip gitseydi ya!

"Ben, şey... Teşekkür ederim ve ana caddeye kadar yolu gösterebilir misiniz? Kayboldum."

Oğlanın kendisini süzdüğünü fark edince birkaç adım geri gitti.

"İşim var kızım. Seninle mi uğraşacağım. Ara bir taksi, gelir."

"Şarjım bitti! O kadar düşünebilirim ama değil mi?"

Bıkkın bakışlara sahip oğlanın kıyafetlerini inceledi. Eski, belki yıpranmış incecik kıyafetler... Oldukça zayıftı da.

"Pekala, ana caddeye çıkar beni. Sana 100 Euro vereceğim. Olur mu?"

Oğlan yerden kalktı. Dejavu olmuştu. Bir zamanlar kendisi de para teklif eden taraftı. Milyonlar hem de.

"200 alırım." dedi arkasını dönüp kıza kendisini takip etmesi için işaret ederken. Üşüyordu ve bir an önce sığınağa dönüp biraz da olsa ısınmak istiyordu.

Yaklaşık on dakika süren bir yürüyüşün ardından caddeye çıktıklarında eliyle ilerideki bir taksi durağını işaret etti.

"Orada şarj bulursun."