İSTENMEYEN 【James Potter】ARA VERİLDİ

39-İkinci Şans

Oy sınırı 140, yorum sınırı 100. İyi okumalar.

★

Violet

"Sadece bir saat uyumuş olmana rağmen nasıl bu kadar enerjik olabiliyorsun?" diye sordum James'e. Uyumamızdan yaklaşık bir saat sonra Rose uyanmıştı ve James uyumaya devam etmemi söyleyip gecenin geri kalanında onunla ilgilenmişti. Şimdiyse bir saatlik uykuyla durmuyormuş gibi bir enerjiyle kızımızla geyikçilik oynuyordu.

"Çok mutluyum, o yüzden herhalde." dedi James ve bir dizinin üzerine Rose'u oturtmuş hâldeyken beni de diğer dizine oturttu. Sonra da Rose'un kafasındaki geyik tacının aynısından benim kafama da taktı. Kendisinde de bir geyik tacı vardı ve böylece bir geyik ailesi olmuştuk.

Ya da Rose'a göre gegi ailesi olmuştuk.

James kafasını bana doğru eğip tacını tacıma sürttüğünde kıkırdadım. Yanağımı öptüğündeyse Rose, "Baba!" diye bağırarak elini kendi yanağına götürdü. James de gülerek onun yanağını da öptü.

Normalde tedirgin olmamı gerektirecek hiçbir şey olmamasına rağmen aniden kendimi tedirgin hissetmeye başladığımda James tedirginliğimi anlamış gibi bir kez daha kafasındaki taçla benim tacımı dürttü. "Ne oldu güzelim?" diye sordu sonra da belimi yavaşça okşarken.

"Ne zaman mutlu olsak kötü bir şey oluyor." diye mırıldandım. "Şimdi de mutluyuz ya kötü bir şey olacak diye korkuyorum."

"Her zaman kötü bir şey olma ihtimali var Violet." dedi James. "Sırf bu yüzden mutlu olmaktan korkmamalısın."

Bir şey söylemek yerine başımı omzuna yasladığımda Rose da beni taklit ederek babasının karnına yaslandı. Sonra da, "Anne gegi, baba gegi, Rose gegi." diye saydıktan sonra minik elini ağzına götürüp emmeye başladı.

İlk kez kendi ismini söylemişti ve babasının karnına yaslanmış hâlde minik elini emerken çok mutlu görünüyordu.

"Teşekkür ederim."

Bakışlarımı James'e çevirirken konuştuğumda, "Dün gece için mi?" diye sordu James muzip bir ses tonuyla.

"Hayır." diye mırıldandım. "Yanımızda olmak için çaba gösterdiğin için."

"Yanınızda olmama izin verdiğiniz için asıl benim teşekkür etmem gerekiyor." dedi James ve yeniden konuşmadan önce bir süre tereddüt etti. "Kuyruk'a bir şans daha vermemem gerektiği konusunda emin misin?" diye sordu sonra da. "Sonuçta zamanında ben de hata yapmıştım ama sonra çok pişman oldum. O da gerçekten pişman olmuş olamaz mı?"

"İstiyorsan ona ikinci bir şans verebilirsin." dedim. "Ama ben Peter'a güvenmiyorum James. Ve güvenmediğim birini de etrafımda istemiyorum. O yüzden ne bu eve girmesine izin veririm ne de evin şifresini ona söylemene."

"Violet-"

"Ya şifreyi ona söylersen ve o da başka birine söylerse? Sana en çok ihtiyaç duyduğun anda sırt çeviren biri bunu yapamaz mı sanıyorsun?"

James sözlerime karşılık sertçe yutkunduğunda, "Bak James." dedim. "Peter'ın yıllardır senin arkadaşın olduğunu biliyorum. Bu yüzden ona ikinci bir şans vermek istediğini de biliyorum. Ama ona vereceğin ikinci şans bizim hayatımızı riske atabilir. Babam hâlâ benim peşimde. Katerina daha önce beni sana sattığı gibi babama da satabilir. Bu yüzden onun da benim peşimde olma ihtimali var. Şimdi bir de kehanet saçmalığı çıktı. Dumbledore kehanetteki kişinin ben olacağımı düşünmemiş olabilir ama babam ya da Voldemort bunu duyarsa akıllarına gelen ilk kişi ben olacağım. Ne demek istediğimi anlıyorsun değil mi?"

"Anlıyorum." diye mırıldandı James. "Peter için ikinci şans yok."