SHADOW OF RETRIBUTION

chapter 1

Masaya akong nag lalakad pauwi dala-dala Ang Isang basket nang gulay na pinitas ko sa taniman ni nanay na mejo may kalayuan sa bahay namin.

"Hmm, siguradong matutuwa SI nanay dahil may uulamin na Naman kaming masarap na gulay ngayung tanghalian"

Ako SI Ezra Miller, 18 years old, masasabi Kong matalino ako pero sempre bero lang, at Ang pinaka gwapo Kong ama ay SI Robert Miller pero tinatawag sya nang karamihan na Roberto haha pero Patay na SI tatay ngayun dahil sa nagka sakit sya, Hindi Ako nabigyan nang oportonidad Maka pag aral dahil sa kapos kami sa Pera, pero kahit Ganon ay Hindi ko tinanong Ang Sarili ko Kong bakit kami nag hihirap at Kong bakit Ako sinilang sa ganitong pamilya, dahil Mahal ko Ang mga magulang ko at Ang kapatid ko.

naka tira kami sa isang maliit na bayan sa probensya, at masasabi Kong simple at Masaya Ang pamumuhay Namin Dito. Masarap At lebri pa Ang mga gulay at mga protas Yun ay Kong may mga pananim ka, Hindi Naman pwedeng konin mo Ang tanim nang kapit bahay mo ay baka sugurin ka sa bahay haha.

Marami akong pangarap sa Buhay na gusto Kong matupad at araw-araw ko iyong ipinag dadasal sa dyos na sana ay maiahon kami sa hirap at balang araw pag aaralin ko sa magandang skwelahan Ang kapatid ko at tuparin Ang mga pangarap nya.

Nadaanan ko Ang mga nag gagandahang mga bulak-lak na tumobo sa gilid nang Daan pumitas Ako nang Isang bulak-lak Saka tinignan ito

Sana bulak-lak nalang Ako para ganto Ako kaganda, bumontong hininga Ako Saka nagpatuloy na nag lakad pauwi
Nang nakarating na Ako sa bahay ay agad Kong nilagay sa kosina Ang mga gulay na nakuha ko.

"Nay! Tignan mo Ang dami Kong nakuhang gulay lutuin Muna Po para matikman ko Ang masarap mong luto" kapag gulay ay gusto talaga ni nanay na sya Ang nag luluto dahil sa ayaw daw nya maging pabigat pa. At Isa pa paborito ko Ang luto ni nanay

Sya Ang nanay ko, SI Manay Susan Ang pinaka magandang nanay sa buong Mundo

"Nakoo, itong batang to at talagang binubula pa Ako" agad akong napa ngiti Saka isinokbit sa tainga nya Ang bulak-lak na pinitas ko kanina, pinag masdan ko sya Saka ngumiti.

Oo, Gagawin ko Ang lahat maprotektahan lang Sila dahil Wala na Ang tatay ko kaya Ako nalang Ang natitirang inaasahan NILA.

"Nakoo!, Ang Ganda-ganda talaga nang nanay ko" sabi ko Saka inayos Ang mga hibla nang buhok nya na konti nalang Ang natiturang itim.

"Che! Wag mokong binubula, Cge na nak mag luto Muna Ako nang paburito nyong ulam" pinag mamasdan ko SI nanay habang hinuhugasan nya Ang gulay at napansin ko Ang pamumulta At pamamayat nya.

"Nay, uminom kana Po ba nong gamot nyo?" Halata Ko Ang pag tigil ni nanay sa pag hiwa nang sibuyas. Siguradong Hindi na Naman sya uminom nang gamot nya.

Nag tatrabaho Ako kahit saan Basta may kita ay pinapasukan ko, Minsan nag titinda kami nang kapatid ko at SI nanay sa palingki nang gulay, Minsan ay namamasukan Ako bilang katulong na Bahay nang mayor Dito samin pero Hindi din Ako nag Tagalog Doon dahil sa masasama Ang ugali nang mga anak nya

Minsan din ay namamasukan Ako bilang construction worker sa bayan kapag may bakanti. Sa paraan nato Ako nakaka kuha nang Pera para pambili nang gamot ni nanay at Minsan ay rumarakit Ako sa bukid para pumitas nang saging at ibinta at Kong pinapalad ay kapag mayrong ina-aning mais ay tumutulong Ako para Maka ipon.

Ang pangarap ko ay maayos na pamumuhay at Saka lupa

Nag papasalamat Ako sa tatay Kong tinuruan nya Ako sa murang edad palang bago sya mawala sa Amin.

"A-anak, Oo uminom na Ako kanina" Hindi sya mapakali kaya alam Kong nag sisinungaling na Naman sya sakin.

"SI angel nay nasan?"

"Alam mo Naman Ang batang Yun kapag walang ginagawa ay nag babasa na Naman Yun"

Habang abala sya sa ginagawa nya ay pa simple akong pumasok sa maliit na kwarto Namin Kong Saan kaming tatlo natutulog at hinanap Kong Saan Ang gamot ni nanay.

Nang mahanap ko ito ay laking gulat ko at agad na tumakbo palabas.

"Nay! Ano to?!" Kita ko Ang gulat sa mga mata nya Saka lumapit sa akin at hinawakan Ang magka bilang pisngi ko.

Ramdam ko Ang panginginig nang payat nyang mga kamay Saka naiiyak na naka tingin sa akin.

"Nay bakit Hindi mo Naman sinabi saakin?"

"A-anak, Kasi ayaw Kong nakikitang nahihirapan ka dahil lang sa sakit ko, pasensya na at ganito Ang nanay mo"

Agad akong humiwalay sa kanya Saka ginulo Ang buhok ko.

"Nay Kong Wala Kang gamot ay dapat sinabi mo kaagad para magawan ko kaagad nang paraan!"

"Nak pasensya na talaga, hayaan mo at gumagaling na Naman Ako pwede pa Naman atang dalawang linggo akong Hindi Maka inom nang gamot"
Umaapaw man Ang Galit ko ay diko parin magawang nakikita syang ganto.

"A-alam Kong nagugutom kana sa tingin ko ay luto na Yung ulam natin, Tawagin Muna Yung kapatid mo at nang makakain na tayo" agad syang tumakikod sakin at nag handa nang makakain, habang Ako ay naka tingin parin sa kanya.

Kaylangan Kong Maka hanap nang Pera kaagad.

______

Pagka tapos nong usapan namin ni nanay nong Umaga ay Hindi pa Ako umouwi at iniisip Kong Saan Ako kukuha nang Pera, maraming timumatakbo sa isip ko sa dami ay parang sasabog Ang ulo ko. Hindi Naman Ako pwedeng umotang na Naman Kay aling pasing dahil Malaki na Ang utang Namin sa kanila at baka ipag tabuyan na Naman Ako non.

Naka upo Ako sa Isang maliit na silya habang naka tanaw sa mga taong dumadaan, nag tatawanan, mga batang nag hahabulan at mga batang umiiyak, mga taong nag bubulungan Saka Naman tumatawa.

Siguradong kahit Masaya Sila ay may kanya kanya kaming pinag dadaanan sa Buhay.

Pero Hindi ko magawang ngumiti katulad NILA, Hindi ko magawang ihakbang Ang mga paako dahil Hindi ko alam Kong Saan Ako poponta.

Kinuha ko sa bulsa nang damit ko Ang letrato naming buong pamilya, kinuha ito noong Buhay pa SI tatay at maliit pa Dito Ang kapated kong SI angel, para talaga syang angel napaka Ganda nang kapated ko mayron itong maliit na piklat sa kanyang kaliwang palad na paa at Hindi ko alam Kong Saan Yun nanggaling, kandong kandong sya ni nanay na about langit Ang ngiti malusog pa sya Dito at Hindi payat, SI tatay Naman na kandong Ako dahil walong taon pa Ako Dito at sa likod Naman nang letrato ay naka sulat Ang  mga pangalan namin

Napa ngiti nalang Ako dahil SI tatay MISMO Ang sumolat nang mga pangalan namin dito, Kong pwede lang sana ibalik Ang mga panahong completo pa kami
Ibinalik ko sa bulsa ko ang letrato

Malubha na Ang cancer na sakit ni nanay. Pero saan Ako kukuha nang Pera? Saan? Kanino? Anong Gagawin ko?

Para akong Isang batang nawawala sa gitna nang mga taong nag sisidaanan sa kalye.

Sa gitna nang pag tunganga ko at pag iisip ay Isang Paris nang kumikinang na itim na sapatos Ang huminto sa harapan ko.

Unti-unti ko syang tinignan mula paa Hanggang ulo, Isa itong matipunong lalaki, masasabi Kong mayaman sya dahil sa magarang kotse sa likod nya at maayos na pananamit nya at  ngayun ko lang sya Nakita sa Lugar namin

Anong kaylangan nya sakin? Mag tatanong kaya sya nang direction?

"May kaylangan hu kayo?" Tanong ko pero naka tingin lang sya sa akin at Hindi nag sasalita

"Hmm, you look useful" Hanggang sa suminyas sya sa mga lalaking nasa likod nya

"Kunin nyo to" Hindi ko maintindihan Ang sinabi nya pero Isa lang Ang pumasok sa isip ko.

Nasa panganib Ang Buhay ko.