Hayatımdaki ilk kaybımı o zaman aldım,ilkti ve hiçbir zaman son olmayacaktı...
~İtachi x reader~
ikinci hikayemle karşınızdayımmm
naruto ve itachi bağımlısı olunca dedim why not?
Shina, Uchiha mezarlığına geldiğinde ikinci bir çok yaşamıştı. Gerçekten herkesi mi öldürmüş müydü? Ardından gelen Naruto, Sasuke ve Sakura da sessizliğe bürünmüştü.
Mezarların arasında o tanıdık ismi bulmaya koyuldum. Koskoca mezarlıkta bizim dışımızda kimse yoktu. Adım seslerim, isimleri okudukça daha da az duyulmaya başladı. Adımlarım o tanıdık ismi görünce yavaşladı ve en sonunda önündeyken durdu. Boğazım düğümlenmişti ve titriyordum. Ağlamamalıydım,benim hissetmem gereken tek duygu intikam olmalıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kakashi mezarlığa en son ayak basandı. Ramen paralarının hepsini ödedikten sonra son hızıyla gelmişti ve tarih yine tekerrür etmişti. O kız yine yıkılmıştı.
"Nee-chan..-"
"Biraz bekle Naruto. Şuan onunla konuşaman iyi olmaz"
Sakura Sasuke'ye bakarken Sasuke yumruklarını sıkmış bir şekilde yere bakıyordu.
Mezarın başında dikilirken filizlenen çiçeklerin yanında kendini gösteren iki çiçek fark ettim. Bunlar cins çiçekti, öyle yağmur ve güneşle açan papatyalar gibi değildi. Daha dikkatli baktığımda ise olayı kavramış ve daha fazla kendimi tutamayıp mezarın başına çöktüp sessizce ağlamaya başladım. Yıllar önce ailemin mezarına diktiğimiz Zambak, bu mezarda da çiçek açmıştı.
Kendimi ses çıkarmamak için zor tutarken belimde hissettiğim sarılma hissi ile birlikte gözyaşlarım daha da dökülürken duyduğum cümle ile sarılanın kim olduğunu anlamış, sanki yıllardır bu anı bekliyormuş gibi hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.
"Ağlama nee-chan,biz buradayız."
~
Bu bölüm silinmişti ve tekrardan yazdım.
Bir kaynaktan aldığım bilgiye göre Zambak; saflığı,aşkı ve sonsuz sevgiyi temsil eder. Burada sonsuz sevgi ve saflık anlamında kullanmak istedim :3
