MEHİR(Berdel)

5."DAĞ EVİ"

İyi okumalar...

Duyduğum şeyle Baran'a baktım. O ise sinirli bir şekilde yeni tanıdığım Dicle'ye bakıyordu. Baran dişleri arasında tıslayarak konuştu.

"Dicle ne saçmalıyorsun? "

Dicle yüzünde iğrenç bir gülümseme ile Baran'a bakıyordu. Yanımıza Dilan gelerek,

"Aaa Dicle sende mi burdaydın? Gel bir konuşalım? "

Dilan, Dicle'nin konuşmasına bile izin vermeden bizden uzaklaştırdı. Gözlerim onları takip ederken Baran konuştu.

"Mehir... Yalan söylüyor. "

İçimden derin bir nefes çekip Baran'a baktım.

"Baran ağa lütfen bu konuları konuşmak istemiyorum... Ha eğer öyle birşey varsa korkma aranıza girmem. "

Baran sinirli bir şekilde gözlerime baktı. Sonra ise uzaklaştı nereye gidiyor diye arkasından baktığımda en yakın arkadaşı olduğunu bildiğim, Akif'in yanına gitti. Bende daha fazla bakmadan bakışlarımı Dilan'a çevirdim. Hararetli bir şekilde Dicle'ye bir şeyler söylüyordu. Sonra kolundan tutup çıkışa götürdü. Yanıma gelen Leyla ile bakışlarımı o tarafa çevirdim.

"Ayyy Dicle'de mi gelmiş? Hiç sevmem...Biliyor musun yenge bu kız tam 4 yıl boyunca abimin peşinde koştu ama abim hiç yüz vermedi. Aslında berdel olmasaydı Seher anne bu kızı abime alacaktı. Allah'tan berdel olmuş. "

Gözlerim şaşkın bir şekilde açlıdığında gözlerimi Baran'a çevirdim. Oda ifadesiz bir şekilde bana bakıyordu. Adamın boşuna günahına girdim desene. Her neyse gönlünü alırım diye geçiştirdim.

🪐

Düğün artık bitmişti. Saat nerdeyse gece yarısına gelecekti. Şimdi ise misafirleri yolcu ediyorduk. Bir kaç aile kaldığında Seher hanım yanımıza geldi.

"Baran oğlum siz gidin , diğer misafirleri biz yolcu ederiz. "

Bu kadın bu kadar tatlı bir dille konuşuyor muydu? Herhalde Baran ile araları bozulmasın diye yapıyordu. Baran başıyla onayladığında elini belime yerleştirdi.Beni yavaş bir şekilde ittğinde yönlendirdiği tarafa doğru yürümeye başladım. Lüks siyah bir arabaya bindik. Baran beni ön koltuğa oturttuğunda kendisi de şoför koltuğuna oturdu. Arabayı çalıştırdı. Bende dalmış bir şekilde yola bakıyordum.

Dünya ne kadar acımasız değil mi? Hiç beklemediğin kişiler tarafından darbe yiyorsun. Ve hayatın en baştan değişiyor. Ben ilk darbeyi bir pislik tarafından yedim ,yani anneme çarpan biri onu yıllar boyunca aramaya çalışmıştım ama nafile tek başıma nasıl bulacaktım ki. İkinci darbeyi Boran abim tarafından yedim. Onun yüzünden hiç tanımadığım bir adamla evlendim. Hem Allah katında hem de resmi nikah olarak. Bakışlarımı Baran'a çevirdiğimde dikkatli bir şekilde yola odaklanmıştı.

Yan profili çok yakışıklıydı. Ne kadar inkar etsem de Baran çok yakışıklıydı. Çoğu kızın hayalini süsleyen birisiydi. Ama ne yazık ki benim öyle bir şeyim yoktu. Belki başka bir şekilde tanışsak sevebilirdim. Ama... Her neyse ne ya! Baran'a bakmaya devam ettim.

"Neden öyle bakıyorsun? Dikkatimi dağıtıyorsun. "

Yüzündeki ifadesizlikle bana bakıp söyledi ,sonra tekrar yola döndü. Bende başımı sallayarak kendime geldim.

"Hiç... Öyle düşünüyordum. "

"Ne düşünüyorsun? Bu adam ne kadar yakışıklı falan diye mi? "

Ne! Resmen içimi okudu. Şaşkın gözlerle ona bakıyordum. O ise sırıtarak yola bakıyordu.

"Evet, yani hayır. Öylesine dalmışım kusura bakma. "Dedim çekinerek.