Baby ꨄ Minsung ✓

☆19☆

Birkaç hafta sonra...

Minho kocaman bir ev almıştı ve evin etrafı korumalarla kaplıydı. Artık bu evde beraber yaşıyorduk.

Minho yeni bir şirkette solo idol olarak çıkış yapmıştı. Hayranları da ben de buna çok sevinmiştik. Hayranlar demişken, onlara benim hamile olduğumu da açıklamış ve aşkımızın sahte değil gerçek olduğunu güzel bir dille anlatmıştık. Çoğunluk bize saygı duymayı tercih etmiş ve bebek için tebrik etmişlerdi, nefret eden azınlıklar da vardı tabii ki.

"Bebeğim ben geldim." Minho kapıyı açıp içeriye girdiği gibi bana seslenmişti. "Hoş geldin aşkım." Beni görünce hemen yanıma geldi ve koltuğa oturdu. Ellerini saçıma atıp karıştırdığında şirince gülümsedim ve sanki uzun zamandır görüşmüyormuşuz gibi ona sıkıca sarıldım.

"Ne yaptın bugün bakalım?" Diye sorduğunda heyecanla konuşmaya başladım. "İnternetten bebek eşyalarına baktım. Hepsi çok güzellerdi, hepsini almak istedim ama daha bebeğimizin cinsiyeti belli değil."

"Sabret sevgilim, iki gün sonra doktora gideceğiz ve bebeğimizin cinsiyetini öğreneceğiz. Öğrendikten sonra istediğini almakta özgürsün." Dediğinde dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım. "İstediğimi alabilir miyim?"

"İstediğin her şeyi alabilirsin. Masraf olur diye düşünme, canın ne istiyorsa al. Param var." Dediğinde kıkırdadım ve göğsüne sert olmayan bir şekilde vurdum. O sırada Minho'nun telefonu çaldı. Chan hyung arıyordu.

"Efendim hyung?... Evet, anladım... Tamam geliyorum ben o zaman, görüşürüz." Telefonu kapattığında bana doğru döndü ve alnıma bir öpücük bıraktı.

"Güzelim benim bir işim çıktı. Gitmem lazım, onu halledip gelirim tamam mı?" Diye sorduğunda başımı olumlu anlamda salladım.

"Tamam. Ben de bizimkileri çağırabilir miyim? Yalnız olunca çok sıkılıyorum." Dudaklarımı büzduğümde bakışları dudaklarıma kaymıştı. Sertçe yutkundu ve boğazını temizledi. "Bana sormana gerek yok. Burası senin de evin, istediğin kişiyi çağırabilirsin." Dedi ve ayağa kalktı. Ben de ardından kalkmıştım.

Boyu benden uzun olduğu için ayaktayken onu dudaklarından öpemiyordum fakat bunun da çözümünü bulmuştum. Ayaklarının üzerine basarak yükseldim ve dudaklarına sert bir öpücük bıraktım. O da ben düşmeyeyim diye kolunu belime sarmış daha sonra ise o beni öpmüştü fakat bu öpüşme çok daha uzun sürmüştü. Nefesimiz kesilene kadar öpüşmüştük.

"Aklımı başımdan alıyorsun, işim olduğunu bile unuttum." Deyip dudaklarımdan ayrıldığında kıkırdadım. Onun aklını başından almak çok hoşuma gidiyordu.

"Gidebilirsin aşkım." Dediğimde dudaklarıma tekrar bir öpücük bıraktı. "Aşkım diyen ağzını yerim."

"Yedin zaten. Hadi git sen işine, geç kalma." Başını boynuma gömmüştü. "Hmhm, gideyim ben." Dediğinde sesi sarhoş gibi çıkmıştı. Bir süre kokumu içine çekti, daha sonra ise zorla boynumdan ayrıldı ve bana veda edip evden çıktı.

***

"Öyle işte. Artık benim de sevgilim var, olmayanlar ağlasın." Dediğinde Jeongin ve Seungmin'i kastetmişti Felix. Kendisi Hyunjin ile sevgili olmuştu ve eve geldiğinden beri bununla hava atıyordu.

"Bekle Felix, yakında benim de sevgilim olacak." Seungmin konuştuğunda gözlerimi sonuna kadar açtım. Aşkla işi olmayan Seungmin'in kurduğu cümleye hepimiz şaşırmıştık.

"Nasıl? Kim? Niye?" Jeongin soruları art arda sorduğunda Seungmin kahkaha atmıştı.

"Şey, bir süredir Chan ile mesajlaşıyor olabiliriz." Dediğinde oturduğum yerden kalktım ve evde koşuşturmaya başladım. Ardımdan Jeongin ve Felix de koşmaya başladığında Seungmin de video çekmeye başlamıştı.