chelseah's POV
pababa na ako ng makita ko si kuya..
umiiyak siya..
nakita ko din si ate aya.. nakahiga at parang walang malay..
gusto ko mang lumapit sa kanila..
hindi ko na ginawa..
bakit..???
baka hindi na ituloy ni kuya yung emosyon niya..
ganoon kasi si kuya..
ayaw niyang nakikita siyang malungkot..
tulad nuon..
naaksidente si niana..
nahulog siya sa hagdan..
dahil naghahabulan sila ni kuya..
nakita naming umiiyak si kuya kaya nilapitan siya ni mama...
pero umalis siya't tumakbo sa malayo..
at mula nun di na siya masyadong nakipaglaro kay niana..
siguro kasi takot na siyang...
mangyari pa yun ulit..
maya-maya pa nakita kong gumalaw si ate aya..
agad namang pinunasan ni kuya yung mga luha niya at hinawakan si ate sa kamay..
"aya are you okay?"
swabi ni kuya kay ate..
"ranz natatakot ako.. baka bumalik sila.."
takot na sabi ni ate kay kuya..
"nandito ako aya.. so don't worry . from now on.. i will always be at your side.."
sagot naman ni kuya..
ngayon...
napatunayan ko ng mahal talaga nila ang isa't isa..
tapos umupo ng maayos si ate aya..
ngayon nakaharap siya kay kuya...
di ko alam kung bakit pero biglang yumuko si kuya ranz.....
narinig ko namang nagsalita si ate..
"bakit?"
tanong nito kay kuya..
"nahihiya ako.. dahil sa akin kung bakit ka nagkaganyan.."
sagot naman ni kuya..
"ranz.. hindi mo gustong mangyari ito.. kaya wala kang kasalan.."
sabi naman ni ate ..
"teka nga aya.. bakit ang aga-aga pa nasa labas ka na.?"
question ni kuya kay ate..
"bibilan ko sana si tita ng bond aid kasi may sugat siya sa mga braso't tuhod. di rin naman niya makakayang bumili on her own kasi masakit ang likod niya.."
sagot naman ni ate...
lumapit na ako kasi mukhang ok na si kuya..
"ate hatid nas kita..!?"
sabi ko kay ate...
"sige"
sagot naman nito..
nung papatayo na siya..
biglang nanginig ang kanyang knees ..
then after a few seconds tumumba siya..
"aray"
mahinang daing ni ate sa nangyari..
"kaya mo ba aya..??"
pagtatanong ni kuya,
sabay abot ng kamay niya kay ate para tulungan itong tumayo..
"mukhang hindi eii,grabe yung sakit ng paa ko.."
sagot naman ni ate atsaka hinawakan yung kamay ni kuya..
"dito ka na lang kaya muna hanggang gumaling yung mga paa mo.."
sa-guest ni kuya .
"pero ranz.. nakakahiya sa parents mo.. kita mong kakakilala pa lang natin tapos makikituloy na agad ako sa bahay niyo.. baka naman sabihin nilang inaabuso ko na yung kabaitan niyo.."
pag aalala ni ate..
"don't worry ate.. aalis naman mamayang lunch sina mommy.. atsaka magpapaalam naman tayo eii... siguro naman maiintindihan nila yun..
"
sabi ko kay ate..
"eh paano si tita.? wala siyang kasama sa bahay.. mag aalala yun sa akin.. atsaka baka kung anung mangyari sa kanya mag isa lang yun dun..
hhhmmmm siguro ito na ang pinaka least na magagawa ko para makatulong kay ate..
kaya sasamahan ko yung tita niya..
"i can help ate..!!!"
sabi ko ng masigla..
"but how.?"
tanong ni kuya..
"wag mong sabihing sasamahan mo si tita sa bahay.."
dagdag naman ni ate..
"ganun na nga.."
sagot ko sa kanila..
"are you sure seah.?"
tanong ulit ni kuya..
"yup.. wag na kayong mag alangan.. minsan lang naman ako maging ganito!'
pagbibiro ko sa kanila..
"thank you seah hah.. it means a lot.."
sabi naman ni ate nang nakangiti..
"you are always be welcome ate.."
sagot ko naman...
maya maya pa.. kinuha ko na yung mga gamit na gagamitin ko..
tapos bumaba ulit ako...
"ate kung kailangan mo ng damit kumuha ka lang sa drawer ko.. atsaka dun ka na rin matulog..."
sabi ko kay ate habang pababa ng hagdan..
"salamat seah.."
sagot niya..
"nga pala kuya tumawag si mommy kanina.. nagpaalam na ako about kay ate.. pumatag naman sila.. di na rin daw sila dadaan dito.. daretso na sila sa airport.."
sabi ko naman kay kuya..
"thank you very much seah.."
"anung thank you.. pag balik ko dito dapat ilibre mo ako ng ice cream"
pag bibiro ko kay kuya..
"basta ikaw.."
tapos yun pumunta na ako sa tita ni ate aya..
mukhang ok naman siya..
pagkatapos nga lang ng isang oras..
nagkasundo na agad kami...
