Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Jin Kamenashi
Age (20)
Half-Filipino, Half-Japanese
Kung posible lang ang teleportation, he will never ride a plane.
Pero, dahil ipinanganak siya sa panahong hindi pa posibleng magtravel without any risk of dying—ito siya, kahit halos mamatay-matay sa takot, he dragged himself all the way to Narita airport to board flight JL745 bound to Manila.
Habang paikli nang paikli ang pila for boarding, palala nang palala ang anxiety niya. Kahit hindi halata sa itsura, deep inside, pakiramdam niya, sa pila ng mga taong bibitayin siya currently nakapila.
"Sumimasen. . ."
Nang magsalita ang stewardess, noon lang niya na-realize na nasa unahan na pala siya ng pila. Ignoring the knot in his stomach, hesitantly niyang ni-let go ang passport at boarding pass para ma-check 'yon ng stewardess.
"Doumo arigatou gozaimasu!"
Matapos siya nitong pasalamatan ay pinatuloy na siya sa walkway papunta sa sasakyan niyang eroplano.
Bago siya tuluyang makapasok sa loob, muli siyang binati at nginitian ng mga nakahanay na stewardess sa may pinto. Hindi niya sinagot o tinanguan man lang ang mga ito just because- how could he?
He knows it's common courtesy to smile and be extra polite when you're greeting passengers, pero hindi niya talaga maintindihan kung paanong nakangingiti nang kalmado ang mga ito.
Lahat ng mga taong kasama niya sa loob ng plane, actually, hindi niya maintindihan!
Not in a sense na hindi niya ma-gets ang lenggwahe ng mga ito—dahil majority naman ng nakasakay Japanese at Filipinos—but in a sense na hindi niya talaga lubos maisip how all of them could be so calm.
How exactly can these people ride this thing as if it was nothing?
Just how little do these people value their own lives?!
Hontouni.
Pagkaupong-pagkaupo niya sa naka-assign na upuan, agad niyang ikinabit ang seat-belt. Siniguradong mahigpit ito't matibay.
Just a couple of seconds after, a Japanese teenager stops by where he's currently sitting. Unang kita pa lang nito kay Jin, the girl couldn't help but wonder if nakita niya na ba ang binata somewhere. She couldn't help but think if he's actually a celebrity or a model. Not just because Jin is currently wearing sunglasses, but because he really does look like one--a model she have seen somewhere. Probably in one of the fashion magazines she have bought. . .
"Sumimasen," nahihiyang sabi ng Haponesa.
Noon lang napansin ni Jin na may nakatayo sa tapat niya. Masyado siyang absorbed sa pagpapakalma sa sarili, hindi niya 'to napansin agad.
