ထမင္းစား႐ုံအျပင္ဘက္ကို ထြက္လာၿပီးအိမ္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။
"သားေရ ထင္ျမတ္"
အိမ္ထဲက စတီခုံတြင္ ခ်ာတိတ္ေဖေဖထိုင္ေနၿပီး ခ်ာတိတ္ကိုလွမ္းေခၚေနသည္။ၿပီးေနာက္ နားနားကိုကပ္၍စကားေျပာၿပီး ခနအၾကာခ်ာတိတ္က သူ႕နားျပန္ေရာက္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕လိုက္ခဲ့"
"ဘယ္ကိုလည္း"
"ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို"
--------------------------------------------------
သူ႕ကိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းသည္ အေတာ္က်ယ္သည္။႐ြာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆိုသည့္အတိုင္းပင္ အပင္မ်ားစြာစိုက္ထားသည္။ေက်ာင္းဝင္းထဲရွိ သစ္ပင္ရိပ္ေၾကာင့္ ေနပူထဲကလာခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ထဲေအးခ်မ္းသြားသည္။ေက်ာင္းေပၚကိုတက္လာၿပီး ဘုန္းဘုန္းကိုတန္းေတြ႕သည္။
"ဘုန္းဘုန္း ဘုရား"
ထင္ျမတ္က ဘုန္းဘုန္းဆီေရွ႕ကသြားသည္ကို တည္ၾကည္ေနာက္က ခပ္မွန္မွန္ပင္လိုက္လာခဲ့သည္။
ဘုန္းဘုန္းကို ႏွစ္ေယာက္အတူကန္ေတာ့ၿပီး ထင္ျမတ္က သူ႕ေဖေဖမွာတာကို ဘုန္းဘုန္းထံေလွ်ာက္သည္။
"ေမာင္ထင္ ခုတေလာ ကုသိုလ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ေနပါ့လား"
"တင္ပါ့ဘုရား"
"အိမ္း ေကာင္းပါတယ္။ကုသိုလ္ကေသရင္ကိုယ့္ေနာက္ပါတယ္။က်န္တာဘာမွမပါဘူး"
ဘုန္းဘုန္းက စကားေျပာရင္း တည္ၾကည့္ဆီအၾကည့္ေရာက္သြားသည္။
"ဒီသူငယ္က ဘယ္သူတုန္း ဒကာေလးရဲ႕"
"တျပည့္ေတာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါဘုရား။ဘုန္းတည္ၾကည္လို႔ ေခၚပါတယ္ဘုရား"
ဘုန္းဘုန္းကသူ႕ကိုၾကည့္ၿပီးၿပဳံးသည္။
"႐ုပ္ရည္ေလးရွိတာပဲ ၿမိဳ႕ေပၚကဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွိေရလွ်ံ
သူေဌးသားေလးထင္တယ္"
"မဟုတ္ရပါဘူး ဘုရား သာမန္လူလတ္တန္းစားပါပဲဘုရား"
"အိမ္း ေကာင္းၿပီ ဒကာေလးတို႔မျပန္ခင္ ေက်ာင္းထဲလွည့္ပတ္ၾကည့္သြားၾကေလ ဘုန္းဘုန္း ပုတီးစိပ္စရာရွိေသးလို႔ စကားဆက္မေျပာအားေတာ့ဘူး"
YOU ARE READING
Building with love (ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့စည်းသော်) Uni+Zawgyi
Romanceဘုန်းတည်ကြည်+အောင်ထင်မြတ် ကျောင်းတဲ့နေစဉ်ကာလတည်းက မရှုပ်မရှင်းဖြစ်ခဲ့တဲ့ သူတို့ရဲ့ အချစ်ရေး ကိစ္စတစ်ခု။နှစ်အနည်းငယ်အကြာ အရင်ကကျောင်းတူတူတက်ခဲ့တဲ့ မြို့လေးမှာ နှစ်ယောက်ပြန်ဆုံကြရာမှ သူတို့ဇာတ်လမ်းလေး ဘာဆက်ဖြစ်ကြမလည်း။ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးနဲ့သွားမှာမို့ အေ...
