Ang Huling Pagkakataon

6 - Pagliligtas

"Just give it to me, Anna ayoko ng gulo." sabi ko. Tumawa naman si Pauline, "yeah right.." sabi niya.

"Ayaw mo ng gulo? Well I do. The war between us. Begins" sabi niya sabay tapon ng orasan sa tubig.

Hindi!!!

"Anong ginawa mo?! Are you out of your mind!?" gulat na tanong ko sa kaniya, di ko ine-expect na talagang bitawan niya yung orasan. I need that watch!

"yan ang napapala ng mga taong katulad mo, karma.." sabi ni Pauline. Nakatitig lang sakin si Anna, bakas sa mukha niya ang saya ng makita akong maghihirap. Ganyan na ba talaga? Lagi na lang!

"Nakainis na kayo ah, you don't know how important that watch to me." galit kung sabi. "Aww, is that a gift from your mom or dad? Bibilhan ka rin naman nila ng bago malapit lang naman kayo-" biglamg napatigil si Anna na para bang may naalala siya. "I forgot, oh my gosh!" pagmamaldita nitong sabi kay Pauline.

"What is it?" tanong naman ni Pauline na curious. "Iniwan pala siya ng parents niya, so that's why it's important. Poor Christine... laking walang magulang kung-" hindi na niya natapos ang balak niyang sabihin ng bigla ko siyang sinampal, bakas sa mukha nilang dalawa nag pagkabigla. "The hell?" narinig kong bulong ni Pauline sa tabi ko.

Dahan-dahan naman hinawakan ni Anna ang pisngi niya na ngayon ay namumula, I don't know why but I feel satisfied... I think lagi ko kasing gustong gawin toh, my reputation in school is just in the way.

Unti-unti niyang itinaas ang mukha niya at tinitigan ako ng masama, "para saan yun?" mahinahon niyang sabi pero rinig ko yung galit na sa boses niya na kita rin sa mga mata niya ngayon. "For not thinking first before mo bitawan ang mga salitang yun" tugon ko naman na may halong galit at lungkot. Malungkot dahil she remind me of my parents.

"I'm telling the truth, Christine. Hindi mo ako kailangang sampalin." sabi naman niya na mahinahon pa din ngunit may nakabaong galit. Don't play innocent card here, Anna.. I already know that.

"Hindi no kailangan sabihin pa sa akin yan, alam mo namang masasaktan ako but you still remind me of my parents!" galit king sabi. "Why not? Hindi ba ako nasasaktan? Inagaw mo si Danielo sakin, Christine! Ikaw tong pumasok sa buhay ng iba!" sabi niya, sa mga oras na toh may naalala ako.

Mag iisang linggo na ako sa universidad na ito ngunit ang bilis ko rin mapunta sa detensyon, hindi naman sa nag nanakaw o nakikipag away ako pero dahil lagi akong late! Oo, lagi akong late sa kadahilangang lagi din akong kulang sa tulog o pahinga lagi kasi akong binabangungot tuwing matutulog ako. Itong araw ay hindi na rin bago, nandito muli ako sa detensyon. "Your late, miss Aquino! To the detention now."

Tick! Tok!

"Ikaw pala ang late student na babantayan ko.." rinig kong boses sa likod ko, nilingon ko ito at nakita ko ang isang lalaki gwapo, maayos ang pananamit, at mukhang laking yaman! "Bakit mo ako babantayan?" tanong ko naman sa kaniya.

Nakita ko siyang ngumiti at nagpakilala. "Danielo nga pala, Danielo Trinidad at your service" pagpapakilala niya. "Mahiyain ka pala." dagdag pa niya sabay tawa ng bahagya.

"I'm Christine Aquino.." pagpapakilala ko naman, "masama bang maging mahiyain?" dagdag na tanong ko. Umilang naman siya agad. "What? No, that's not true.. actually, your cute when your blushing." sabi niya pa. Is he flirting at me!?

Sa pag-uusap na yun nagkakilala kami ni Danielo. Nalaman ko naman na anak siya ng Principal at... kaibigan ni Anna, na may gusto sa kaniya.

Ang kaso lamang ay walang gusto si Danielo kay Anna, tinanong ko ito sa kaniya ang sabi lang niya ay di niya type ang babaeng tulad ni Anna. "Shy type ang gusto ko, cute kasi nila like you. Especially you, Christine."