Ένας στρατιώτης ο Φέιλις δεν συμφωνούσε με την επίθεση του άρχοντα Έλνταρ στην Κάστας.
Ήταν ένας από τους φρουρούς στα μπουντρούμια που είχαν κρατούμενους τον Λούσιαν, τον Ίσιντουρ και την Αρίν.
Ένας άλλος φρουρός μπήκε στο κελί της Αρίν που ήταν κλειδωμένη μόνη της με άθλιες διαθέσεις.
«Τόση ομορφιά κρίμα να πάει χαμένη» της είπε.
«Μην την πλησιάζεις» ούρλιαξε ο Ίσιντουρ από το απέναντι μπουντρούμι.
Ο άθλιος ξωτικός γύρισε προς το μέρος του άνδρα της Αρίν.
«Σου είναι κάτι;» τον ρώτησε.
«Σύζυγος μου» του απάντησε.
Ο άλλος χαμογέλασε ειρωνικά.
«Τότε δες με να την ατιμάζω» του είπε και πλησίασε κι άλλο την Αρίν.
«Μείνε μακριά» φώναξε η κοπέλα κατατρομαγμένη.
Και εκείνη την στιγμή ο Φέιλις χτύπησε τον πατριώτη του από πίσω στο κεφάλι και εκείνος έπεσε αναίσθητος και ελευθέρωσε τα τρία φυλακισμένα ξωτικά.
«Γιατί μας βοηθάς;» έκανε ο Ίσιντουρ.
«Γιατί διαφωνώ με τον Έλνταρ! Και επίσης δεν είμαι τιποτένιος, ώστε να βλέπω χωρίς να κάνω τίποτα να βιάζεται μια αθώα» απάντησε ο Φέιλις.
«Ευχαριστώ!» είπε η Αρίν.
Κι ο Φέιλις έκανε ένα νεύμα.
YOU ARE READING
Η αγνότητα της ψυχής της 2: Προκλήσεις
Viễn tưởngΈνας χρόνος πέρασε που είμαι δίπλα στα ξωτικά της Κάστας και έχω αγαπηθεί πολύ από τον λαό του Λούσιεν. Η Αρίν έχει παντρευτεί και είναι ευτυχισμένη και μου στέκεται σαν φίλη στο μέγιστο βαθμό και της είμαι ευγνώμων. Σιγά σιγά τα τραύματα μου επου...
