𝑶𝒏𝒆 𝑺𝒉𝒐𝒕/𝑺𝒉𝒐𝒓𝒕 𝑺𝒕𝒐𝒓𝒚 𝑪𝒐𝒍𝒍𝒆𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏𝒔

𝐇𝐎𝐖 𝐂𝐀𝐍 𝐈 𝐋𝐄𝐓 𝐘𝐎𝐔 𝐆𝐎?

"Let's eat outside?" Pagyaya ng aking mga katrabaho.

"Hmm, sorry but I'm out." Pag-ayaa ko.

"Eh, how can we eat kung wala ang boss namin?" Reklamo naman ng isa Kong katrabaho.

"It's not like you have a date tonight, Ms. Aya." Pabirong sabi ng isa ko pang kasamahan.

"Sort of." Nakangiti Kong sagot sa kanya.

"Oh, you have a boyfriend?"

"Yes! You know him too." Imbit ko sabay kindat sa kanila.

"Oh," di makapaniwala nilang reaksyon.

"I'll go now. Mauna na ako sa inyo, he's waiting for me. Enjoy eating." Pamamaalam ko sa kanila.

Nang makasakay na ako sa taxi ay agad kong inayos ang make up ko at tsaka naglagay ulit ako ng lipstick sa aking lips.

When my phone rings, "Oh, hello? Mahal, I'm on my way now." Saad ko sa phone. "I miss you na mahal. I'm excited to see you." Dagdag ko pa napatingin ako sa salamin at natakot ako ng makitang nakatingin sa akin ang driver. Dahil sa kaba ay mabilis kong inalis ang pagkakatingin sa salamin. "Okay, Mahal see you. I'm almost there. Bye." Ika ko sabay binaba ang phone.

Nang makababa na ako sa taxi ay agad akong nakahinga. "Ha!" Singhal ko. "That was scary." Saad ko tsaka lumakad na ako papasok sa restaurant kung saan kami magkikita ng mahal ko.

"Mahal!" Pagtawag sa akin ng fiancee ko while he's waving his hand.

He was very handsome. He was smiling from ear to ear. He was wearing a white shirt with a black trouser. Napaka-neat niyang tignan.

Nang makarating na ako sa table, "Mahal," nakangiti Kong sabi sabay I kiss him on lips. This is what we always do.

He offer me a chair at tsaka umupo na ako. He also took off my black coat at put it on his chair instead of my chair. "You're very pretty tonight, Mahal." He praised me. I was wearing an off shoulder white fitted dress.

"You're very handsome too, Mahal." Nakangiti kong sabi. "Pero tonight lang ba ako pretty?" Pabiro Kong sabi.

"NO!" Pasigaw niyang sabi.

"Hey! Nakakahiya huwag kang sumigaw."

"Bakit?  TOTOO NAMAN HUH!  NAPAKAGANDA MO,  MAHAL. MY AYA." Nakangiti niyang sigaw dahilan na mas ikinahiya ko.

"Tama na,  nakakahiya... " pagpigil ko sa kanya pero nakatingin na sa amin ang mga tao. Natawa nalang ako sa kanya.

We ordered our favorite foods. Just like what we always had everytime we go here in the restaurant. "Wait, let me take a picture first before we eat." Saad ko.

"Okay," ikli rin yang sagot sa akin. I took a pictures of the food and also sa aming dalawa. After kung kumuha ng larawan ang kumain na kami.

"Happy 5th Anniversary, Mahal. Cheers!" Saad naming dalawa sabay clinick ang ating glass.

"I can't believe that we're 5 years in a relationship now. We didn't even fight kahit isang beses lang." Masaya Kong sabi.

"Syempre, bakit ko naman aawayin ang baby ko?" Nakangiti niyang sabi.

"Hey!  Don't call me baby. Nakaka-cringe!" Nandidiri kong sabi dahil ayaw Kong tawagin niya akong baby.

"Sorry na po." Nakangiti niyang sabi. "Pangako hinding-hindi kita aawayin at paiiyakin. Pangako ko na hinding-hindi kita iiwan." Dagdag Pa niya.

My heart is so happy after hearing what he said. "Okay! Sabihin mo sa akin ulit yung sinabi mo I will take a videos, as a proof. Sabihin mo sa making kung paano mo ako ka Mahal." Utos ko sa kanya.