⚠️UWAGA⚠️ Proszę nie brać wszystkiego w tym opowiadaniu na poważnie, napisałam to z nudów a fabuła jest oparta na mojej zabawie z młodszym rodzeństwem. Z tego powodu rzeczy tu zawarte są często absurdalne.
POZA TYM
Dwunastoletnia Kaja zostaje zap...
7 czerwca - to moje urodziny. Gdy obudziłam się rano słyszałam głosy dziewczyn z przedsionka namiotu nagle weszły one do miejsca w którym spałam, Z TORTEM W KSZTAŁCIE JEŻA.
- Sto lat, sto lat niech żyje, żyje nam. sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam. A kto? KAJA! - Dziewczyny śpiewały mi sto lat niosąc tort z 13 świeczkami. - Wszystkiego najlepszego z okazji 13 urodzin! - Dziękuję <3.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Co to za tort....? - Powiedziałaś o swoich urodzinach wczoraj wieczorem, musiałyśmy coś wymyślić. - To bardzo miłe, Dziękuję.
Po zjedzeniu tortu poszłyśmy wykąpać się w jeziorze (tym razem w strojach kąpielowych). Gdy biegłyśmy przez obóz dołączyli do nas inni chłopcy i dziewczyny.
- Chodźmy na drugą stronę jeziora, tam jest głębiej. Powiedzieli mi o tym jacyś 18-latkowie którzy tu mieszkają. - Powiedział jakiś chłopak z kolonii.
Przez głowę przeszła mi myśl o tym że to niebezpieczne ale nie protestowałam. Kąpaliśmy się razem jakieś pół godziny. Nagle Sebastian (Chłopak z namiotu nr.5) wpadł na "genialny pomysł" skończenia na głęboką wodę....
- Dobra, wskakuję! - Oznajmił zadowolony z siebie chłopak. Jeszcze nie wiedział jakie będą konsekwencje tego skoku. - To wskakuj. - Ponaglał go kolega.
Seba wskoczył ale nie wynurzał się z wody...
- On chyba..... ZATONĄŁ.
Wśród nas zapanowała panika. Część osób pobiegła po nauczycieli inni uciekli a jeszcze inni krzyczeli, aż w końcu ktoś rzucił mu się na ratunek. Był to Krystian, chłopak który mieszkał w namiocie nr.1. Wyjął go z wody gdy przybiegł pan Tomek i pani Marzena. Resuscytowali go aż się obudził. Wszyscy zbieraliśmy swoje rzeczy żeby iść do obozu, jednak Kasia i Amelia dopiero wychodziły z wody.
- Ej, bo ja chyba będę rzygać... - Powiedziała Amelia. - Przytrzymać ci włosy? - Spytała zmartwiona Kasia. - Mhm - Przytakneła dziewczyna.
Obie poszły w krzaki. Poszliyśmy do obozu gdzie czekała nas reprymenda od kadry. Dali nam szlaban, czyli cały dzień siedzenia w obozie bez żadnych atrakcji. Siedziałyśmy więc w namiocie i jadłyśmy słodycze. Później zaczęło mi się nudzić, chciałam coś porobić w końcu to moje urodziny. Myślałam o tym i się nudziłam gdy do namiotu wszedł Paweł (chłopak który pomógł mi pierwszego dnia) i zaproponował udział w "wojnie obozów".
- A co to w ogóle jest ta wojna obózów? - Spytała Małgorzata. - Pokłóciliśmy się z obozem obok. To harcerze, i musimy rozwiązać to walką. - Odpowiedział chłopak. - Czyli wy się z kimś pokłóciliście? - Zapytałam. - Tak. - I teraz kiedy sytuacja wymknęła się z pod kontroli wykorzystacie resztę Obozu, bo wy nie dacie rady? - Tak... - Żałosne... PO PROSTU ŻAŁOSNE. Zrobiliście coś to ponieście konsekwencje swoich czynów! - Nie chcesz chyba żeby kadra dowiedziałam się o tym co działo się podczas gry w pochody. - Powiedział łapiąc mnie za nadgarstek. - Dobrze.... Pomożemy wam. -Okej, spotkanie o 23:00 przy wielkim dębie.
